Uppsagnir heilsugæslulækna á Suðurnesjum
Umræður utan dagskrár á Alþingi, 31. október 2002


Ræða Jóns Kristjánssonar, heilbrigðis- og tryggingamálaráðherra


Herra forseti

Vissulega er það er alvarlegt gagnvart sjúklingum þegar hópur lækna í ákveðnu bæjarfélagi tekur sig saman og hættir störfum. En við þurfum að gera okkur grein fyrir út á hvað þetta mál gengur.

Ég tók eftir því að talsmaður þess hóps sem sagt hefur upp í Reykjanesbæ sagðist í spjalli á einhverri útvarpsstöðinni í morgun í fyrsta lagi hafa verið þvingaður út í uppsagnir, og í öðru lagi sagðist talsmaðurinn ætla að knýja stjórnvöld til að breyta um stefnu í málefnum heilsugæslunnar.

Það má því segja að um þvingunaraðgerð að ræða þar sem þriðji aðili verður þolandinn, eða er notaður í baráttunni, allt eftir því hvernig menn kjósa að túlka aðgerðirnar.


Í heilbrigðisráðuneytinu munum við gera allt sem í okkar valdi stendur til að tryggja sem minnsta röskun í Reykjanesbæ. Það sem við í munum beita okkur fyrir er eftirfarandi:

§ Við ætlum að efla hjúkrunarfræðingavaktir til að þjónusta og leiðbeina fólki sem leitar til heilsugæslunnar
§ Við ætlum að reyna að fá lækna til starfa í stað þeirra sem hætta
§ Og við bendum fólki á neyðarvaktir sem eru á Heilbrigðisstofnunni sjálfri

Það er einlæg von mín að þessir læknar ígrundi stöðuna og taki aftur uppsagnir sínar og velti fyrir sér þeim kostum sem við höfum sagst vera tilbúin til að skoða. Heilsugæslulæknunum sem sagt hafa upp í Reykjanesbæ hefur verið boðið uppá ýmsa kosti til að reyna að leysa þessa deilu, en svar þeirra er jafnan það sama: Við erum hætt ef við fáum ekki leyfi til að geta sent Tryggingastofnun ríkisins reikninga fyrir unnin læknisverk á einkastofum.

Virðulegur forseti.
Háttvirtur sjötti þingmaður Reyknesinga spyr um úrræði í bráð og lengd vegna uppsagna heilsugæslulæknanna í Hafnarfirði og Bessastaðahreppi, sem taka eiga gildi 1. desember næst komandi.

Ég vonast sömuleiðis til þess að Hafnarfjarðalæknarnir sjái sig um hönd, fari aftur yfir Kjaranefndarúrskurðinn sem þeir voru að fá, og færir heilsugæslulæknum í mörgum tilvikum meiri kjarabætur, en menn hafa almennt séð í þjóðfélaginu á þessu eða síðasta ári.

Það gildir um Hafnarfjarðarlæknana eins og Reyknesingana, að ég er tilbúinn að gera við þá, eða aðra sem sinna vilja sjúkum á þessum svæðum, þjónustusamning um starfsemina, þeir gætu boðið í þjónustuna undir hatti heilsugæslunnar og samkvæmt lögbundnum kröfum um heilsugæslu í landinu, en ég er ekki tilbúinn til að tvískipta grunnheilbrigðisþjónustunni á Ísland.

Herra forseti.
Kjaranefnd var að úrskurða heilsugæslulæknum í landinu launabætur sem gilda frá 1. apríl. Lífeyrisréttur þeirra rýmkast umfram það sem aðrir hafa fengið og laun hækka í mörgum tilvikum mjög mikið. Ætli heildarkostnaðurinn við úrskurðinn sé ekki rétt um 400 milljónir króna á ári en heilsugæslulæknar eru rétt innan við 200 alls.

Ég hafna tvískiptingu grunnþjónustunnar m.a. vegna harðrar gagnrýni ríkisendurskoðunar á stjórnun kerfisins, en það er ekki eina ástæðan.

Prófessor í heilbrigðisvísindum hefur dregið upp þá framtíðarmynd sem blasað gæti við ef gengið yrði að kröfum þeirra lækna sem lengst ganga.

Hann sér fyrir stórhækkun á komugjöldum sjúkra, ef þessi leið yrði farin.

Hann sér fyrir aðgangshindranir vegna kostnaðar, og

hann sér fyrir heilsugæsluhugsunina í upplausn ef grunnþjónustunni verður skipt í tvennt.

Virðulegur forseti.

Ég held að menn bæði háttvirtur málshefjandi og aðrir þeir sem hér tala verða að svara því hvort þeim hugnist þetta.

Ég mun ekki taka pensladrættina í þá framtíðarmynd.


Talað orð gildir