Nr. 430/2020 Úrskurður

KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA

Þann 9. desember 2020 er kveðinn upp svohljóðandi

úrskurður nr. 430/2020

í stjórnsýslumáli nr. KNU20100033

Kæra [...]

á ákvörðun

Útlendingastofnunar

I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild

Þann 30. október 2020 kærði [...], kt. [...], ríkisborgari [...] (hér eftir nefndur kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 19. október 2020, um að synja honum um dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar, sbr. 61. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.

Af kæru má ráða að kærandi krefjist þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.

Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.

II. Málsatvik og málsmeðferð

Þann 17. maí 2019 fékk kærandi útgefið dvalarleyfi vegna skorts á starfsfólki með gildistíma til 4. febrúar 2020. Þann 15. janúar 2020 afturkallaði Útlendingastofnun dvalarleyfi kæranda á grundvelli þess að hinn 3. janúar sl. hefði Vinnumálastofnun afturkallað atvinnuleyfi kæranda. Kærunefnd útlendingamála staðfesti þá ákvörðun með úrskurði sínum nr. 121/2020, dags. 19. mars 2020. Þann 27. apríl sl. sótti kærandi um dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 19. október sl., var umsókninni synjað. Kærandi kærði ákvörðunina til kærunefndar þann 30. október sl. en meðfylgjandi voru athugasemdir kæranda.

III. Ákvörðun Útlendingastofnunar

Í ákvörðun Útlendingastofnunar var vísað til þess að samkvæmt b-lið 1. mgr. 61. gr. laga um útlendinga væri það forsenda fyrir útgáfu dvalarleyfis vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar að áður hafi verið gefið út atvinnuleyfi samkvæmt lögum um atvinnuréttindi útlendinga nr. 97/2002. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 1. október 2020, hafi kæranda verið synjað um atvinnuleyfi. Væri stofnuninni því ekki heimilt að veita kæranda dvalarleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar og var umsókn hans því synjað.

IV. Málsástæður og rök kæranda

Kærandi vísar til þess að hann hafi óskað eftir endurupptöku málsins hjá Vinnumálastofnun en skv. stofnuninni hafi vantað fylgigögn með umsókninni sem stofnunin hafi ekki upplýst hann um.

V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála

Í 61. gr. laga um útlendinga er fjallað um heimildir til útgáfu dvalarleyfis vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar. Samkvæmt 1. mgr. 61. gr. eru skilyrði fyrir veitingu dvalarleyfis skv. ákvæðinu m.a. þau að útlendingur fullnægi grunnskilyrðum 1. og 2. mgr. 55. gr. laganna, sbr. a-lið 1. mgr. 61. gr., og að tímabundið atvinnuleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar hafi verið veitt á grundvelli laga nr. 97/2002 um atvinnuréttindi útlendinga, sbr. b-lið 1. mgr. 61. gr. laga um útlendinga.

Í ákvæði 1. mgr. 52. gr. laga um útlendinga er mælt svo fyrir um að Útlendingastofnun taki ákvörðun um veitingu dvalarleyfis en Vinnumálastofnun um veitingu atvinnuleyfis. Vinnumálastofnun annast m.a. framkvæmd laga um atvinnuréttindi útlendinga, þ.m.t. ákvarðanatöku um hvort útlendingi skuli veitt atvinnuleyfi.

Samkvæmt gögnum málsins er ljóst að Vinnumálastofnun synjaði því að kæranda yrði veitt atvinnuleyfi vegna starfs sem krefst sérfræðiþekkingar með ákvörðun, dags. 1. október 2020. Þá bera fyrirliggjandi gögn málsins ekki með sér að Vinnumálastofnun hafi fallist á að endurupptaka þá ákvörðun í samræmi við 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993. Kærandi uppfyllir því ekki ófrávíkjanlegt skilyrði b-liðar 1. mgr. 61. gr. laga um útlendinga fyrir veitingu dvalarleyfis. Verður ákvörðun Útlendingastofnunar því staðfest.

Úrskurðarorð

Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.

The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.

F.h. kærunefndar útlendingamála,

Jóna Aðalheiður Pálmadóttir, settur varaformaður