Nr. 308/02025 Úrskurður
Hinn 23. apríl 2025 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 308/2025
í stjórnsýslumáli nr. KNU24110095
Kæra [...]
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Hinn 14. nóvember 2024 kærði [...], fd. [...], ríkisborgari Venesúela ( hér eftir kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 31. október 2024, um að vísa frá umsókn hans um dvalarleyfi á grundvelli hjúskapar, sbr. 1. mgr. 101. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.
Af kæru má ráða að kærandi krefjist þess að hin kærða ákvörðun verði felld úr gildi.
Fyrrgreind ákvörðun er kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
Lagagrundvöllur
Í máli þessu koma einkum til skoðunar ákvæði laga um útlendinga nr. 80/2016 ásamt síðari breytingum, reglugerð um útlendinga nr. 540/2017 ásamt síðari breytingum, ákvæði stjórnsýslulaga nr. 37/1993, ákvæði laga um landamæri nr. 136/2022, stjórnarskrá lýðveldisins Íslands, sbr. lög nr. 33/1944, mannréttindasáttmáli Evrópu, sbr. lög nr. 62/1994 auk annarra alþjóðlegra skuldbindinga Íslands á sviði mannréttinda eftir því sem tilefni er til.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Kærandi kom til landsins og sótti um alþjóðlega vernd 16. nóvember 2022. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 30. maí 2023, var kæranda synjað um alþjóðlega vernd ásamt því að vera synjað um dvalarleyfi á grundvelli mannúðarsjónarmiða. Með ákvörðuninni var honum einnig gert að sæta brottvísun og tveggja ára endurkomubanni, sbr. 2. mgr. 98. gr. og 2. mgr. 101. gr. laga um útlendinga. Með úrskurði kærunefndar útlendingamála nr. 511/2024, dags. 14. maí 2024, var ákvörðun Útlendingastofnunar staðfest. Fram kom í úrskurði kærunefndar að endurkomubann kæranda yrði fellt úr gildi yfirgæfi hann landið innan 15 daga. Samkvæmt gögnum málsins yfirgaf kærandi landið 8. júlí 2024 og hófst endurkomubann hans þann dag, sbr. 4. mgr. 101. gr. laga um útlendinga.
Samkvæmt fyrirliggjandi hjónavígsluvottorði gekk kærandi í hjúskap með íslenskum ríkisborgara 22. mars 2024. Á grundvelli hjúskaparins lagði kærandi fram umsókn um dvalarleyfi 3. apríl 2024. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 31. október 2024, var umsókn kæranda um dvalarleyfi vísað frá, sbr. 3. málsl. 1. mgr. 101. gr. laga um útlendinga, en ákvæðið mælir fyrir um að við endanlega ákvörðun um brottvísun skuli óafgreiddum dvalarleyfisumsóknum vísað frá. Ákvörðun Útlendingastofnunar var móttekin 5. nóvember 2024. Hinn 14. nóvember 2024 lagði kærandi fram stjórnsýslukæru vegna málsins. Samhliða kæru óskaði kærandi eftir að réttaráhrifum ákvörðunarinnar yrði frestað á meðan málið væri til meðferðar hjá kærunefnd. Með tölvubréfi kærunefndar, dags. 15. nóvember 2024, var kæranda veittur frestur til 28. nóvember 2024 til að leggja fram greinargerð vegna málsins. Kæranda var jafnframt veittur tveggja daga frestur til þess að leggja fram röksemdir til stuðnings beiðni um frestun réttaráhrifa. Engin viðbrögð bárust frá kæranda.
Samkvæmt framansögðu óskaði kærandi eftir frestun réttaráhrifa hinnar kærðu ákvörðunar. Í ljósi þess að kærandi hefur þegar yfirgefið landið er ekki ástæða til þess að taka afstöðu til réttaráhrifa hinnar kærðu ákvörðunar.
III. Málsástæður og rök kæranda
Kærandi lagði ekki fram greinargerð vegna málsins.
IV. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Í 1. mgr. 101. gr. laga um útlendinga kemur fram að við endanlega ákvörðun um brottvísun fellur útgefið dvalarleyfi, atvinnuleyfi og ótímabundið dvalarleyfi útlendings úr gildi. Óafgreiddum umsóknum um dvalarleyfi skal þá vísað frá. Síðastnefnd málsgrein kom inn í ákvæðið með breytingarlögum nr. 149/2018, sbr. 6. gr. frumvarps til breytingalaganna. Í athugasemdum með ákvæðinu í frumvarpi því sem varð að áðurnefndum breytingalögum segir m.a. að í framkvæmd hafi reynt á það hvað verði um dvalarleyfisumsóknir sem útlendingur hefur lagt fram áður en honum er vísað brott, eftir að honum er tilkynnt um hugsanlega brottvísun eða jafnvel eftir að ákvörðun um brottvísun hafi verið tilkynnt honum en hafi ekki verið framfylgt. Með ákvæðinu sé tekinn af vafi um áhrif brottvísana á óafgreiddar umsóknir um dvalarleyfi og tiltekið sérstaklega að þeim skuli vísað frá. Þegar ákvörðun hafi verið framfylgt geti útlendingur sótt um dvalarleyfi að nýju erlendis frá.
Kærunefnd hefur fjallað um brottvísun og endurkomubann kæranda, sbr. úrskurð nefndarinnar nr. 511/2024, dags. 14. maí 2024. Niðurstaða nefndarinnar var að gera kæranda að sæta brottvísun og tveggja ára endurkomubanni með vísan til 2. mgr. 98. gr. og 2. mgr. 101. gr. laga um útlendinga. Kæranda var jafnframt veittur 15 daga frestur til þess að yfirgefa landið sjálfviljugur en innan þess frests yrði endurkomubann hans fellt úr gildi. Úrskurður kærunefndar mælir fyrir um endanlega ákvörðun á stjórnsýslustigi. Kærandi lagði fram dvalarleyfisumsókn sína 3. apríl 2024 og var hún óafgreidd við endanlega ákvörðun um brottvísun, og ber í samræmi við skýrt orðalag 1. mgr. 101. gr. laga um útlendinga að vísa umsókninni frá.
Samkvæmt fyrirliggjandi gögnum yfirgaf kærandi landið 8. júlí 2024. Í samræmi við athugasemdir við ákvæði það er varð að 3. málsl. 1. mgr. 101. gr. laga um útlendinga, sbr. breytingalög nr. 149/2018, er kæranda heimilt að sækja um dvalarleyfi að nýju frá heimaríki. Samkvæmt upplýsingum frá Útlendingastofnun sótti kærandi um dvalarleyfi að nýju 5. desember 2024 og er sú umsókn til meðferðar hjá stofnuninni.
Að öllu framangreindu virtu er ákvörðun Útlendingastofnunar staðfest.
Úrskurðarorð:
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is affirmed.
Valgerður María Sigurðardóttir Vera Dögg Guðmundsdóttir