Nr. 463/2017 - Úrskurður
KÆRUNEFND ÚTLENDINGAMÁLA
Þann 22. ágúst 2017 er kveðinn upp svohljóðandi
úrskurður nr. 463/2017
í stjórnsýslumáli nr. KNU17050059
Kæra [...]
á ákvörðun
Útlendingastofnunar
I. Kröfur, kærufrestir og kæruheimild
Þann 31. maí 2017 kærði [...], kt. [...], ríkisborgari [...] (hér eftir nefndur kærandi), ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 22. maí 2017, um að synja honum um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla við landið, sbr. 78. gr. laga um útlendinga nr. 80/2016.Af greinargerð kæranda má ráða að hann krefjist þess að ákvörðunin verði felld úr gildi og að kæranda verði veitt dvalarleyfi vegna sambúðar eða af mannúðarsjónarmiðum.
Fyrrgreind ákvörðun var kærð á grundvelli 7. gr. laga um útlendinga og barst kæran fyrir lok kærufrests.
II. Málsatvik og málsmeðferð
Í hinni kærðu ákvörðun kom fram að kærandi hafi sótt um vegabréfsáritun ferðamanns þann 23. nóvember 2012 sem hafi gilt frá 29. nóvember sama ár til 12. febrúar 2013. Kærandi hafi lagt fram umsókn um alþjóðlega vernd hér á landi þann 24. janúar 2013 en verið synjað um vernd með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 5. mars 2014. Kærandi hafi kært málið til innanríkisráðuneytisins en afturkallað kæruna eftir að honum hafi verið veitt dvalarleyfi hér á landi á grundvelli hjúskapar þann 14. október 2014. Það dvalarleyfi hafi verið endurnýjað til 15. október 2016. Kærandi og eiginkona hans hafi [...]. Útlendingastofnun afturkallaði dvalarleyfi kæranda þann 25. ágúst 2016. Frá og með 8. ágúst 2016 hefur kærandi verið skráður í sambúð með íslenskri konu en þann sama dag lagði kærandi fram umsókn um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla við landið, sem leyst var úr með ákvörðun Útlendingastofnunar þann 15. febrúar 2017. Niðurstaða Útlendingastofnunar var sú að synja kæranda um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla við landið, sbr. 12. gr. f eldri laga um útlendinga. Kærandi kærði ákvörðun Útlendingastofnunar og þann 11. maí 2017 felldi kærunefnd útlendingamála ákvörðun Útlendingastofnunar úr gildi og lagði fyrir stofnunina að taka mál kæranda til meðferðar á ný. Með ákvörðun Útlendingastofnunar, dags. 22. maí 2017, synjaði stofnunin kæranda aftur um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla, sbr. 78. gr. laga um útlendinga. Þann 31. maí síðastliðinn lagði kærandi fram kæru og rökstuðning fyrir henni.
III. Ákvörðun Útlendingastofnunar
Í ákvörðun Útlendingastofnunar kom fram að kærandi sé [...] l ríkisborgari [...]. Gögn málsins bendi ekki til annars en að kærandi hafi búið í heimalandi sínu alla tíð fyrir utan þau rétt rúmlegu fjögur ár sem hann hafi verið búsettur hér á landi, en á þeim tíma hafi [...]. Útlendingastofnun taldi ljóst að ef litið væri til dvalarinnar einnar og sér að kærandi hefði sterkari tengsl við [...] en Ísland. Þar hafi kærandi búið um langa hríð, stundað þar nám og lokið því og starfað þar um árabil. Þar eigi hann jafnframt náin fjölskyldutengsl, en kærandi eigi foreldra á lífi, tvo bræður, tvær systur og [...] ára dóttur í heimalandi sínu sem búi án móður sinnar hjá foreldrum kæranda. Það að kærandi hafi komið sér fyrir hér á landi, sé í sambúð með íslenskri konu, stundi vinnu og eigi hér tvo bræður og tvo bræðrasyni var ekki talið veita kæranda rétt á dvalarleyfi vegna sérstakra tengsla við landið, enda yrði í þessu tilliti að líta til lengdar dvalar hans hér á landi og þess að hann eigi náin fjölskyldutengsl í heimalandi sem og önnur tengsl. Útlendingastofnun mat það svo að þegar litið væri á gögn málsins og aðstæður kæranda í heild að kærandi hafi ekki svo sérstök tengsl við Ísland að það réttlætti beitingu undantekningarreglu 78. gr. laga um útlendinga.
IV. Málsástæður og rök kæranda
Í greinargerð kæranda kemur fram að hann hafi verið hér á landi frá því í árslok 2012 og sé nú í sambúð með íslenskri konu. Greinir kærandi frá því að [...]. Þá haldi kærandi því fram að hann [...]. Fram kemur að kærandi og sambýliskona hans hafi verið hreinskilin varðandi sambúðarmál þeirra og þau óski eftir því að málið verði endurskoðað. Þann 4. ágúst 2017 hafi þau verið skráð í sambúð í eitt ár, kærandi sé í fullri vinnu og sé með fjárhagslegar skuldbindingar sem hann þurfi að standa við. Af hálfu kæranda er því haldið fram að Útlendingastofnun hafi ekki sinnt leiðbeiningarskyldu sinni varðandi endurnýjun á dvalarleyfi kæranda. Einnig mótmæli kærandi þeirri fullyrðingu sem fram komi í úrskurði Útlendingastofnunar að kærandi hafi ekki andmælt þegar honum hafi verið tilkynnt um að mögulega yrði dvalarleyfi hans afturkallað. Hið rétta sé að hann hafi strax haft samband við stofnunina og óskað eftir leiðbeiningum þeirra og fylgt þeim.
V. Niðurstaða kærunefndar útlendingamála
Í máli þessu er til úrlausnar hvort rétt sé að synja kæranda um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla við landið, sbr. 78. gr. laga um útlendinga.
Samkvæmt 1. mgr. 78. gr. laga um útlendinga er heimilt að veita útlendingi dvalarleyfi á grundvelli þess að hann teljist hafa sérstök tengsl við landið, að fullnægðum skilyrðum 1. og 2. mgr. 55. gr., sé hann eldri en 18 ára og falli ekki undir ákvæði um önnur dvalarleyfi samkvæmt lögum þessum eða fullnægi ekki skilyrðum þeirra. Til sérstakra tengsla geta m.a. talist tengsl sem útlendingur hefur stofnað til meðan á dvöl hans hér á landi hefur staðið samkvæmt útgefnu dvalarleyfi sem verður ekki endurnýjað eða hefur verið afturkallað vegna breyttra aðstæðna eða annarra atvika, sbr. 2. mgr. 78. gr. laga um útlendinga. Í 3. mgr. 78. gr. er kveðið á um að heildstætt mat skuli fara fram á tengslum umsækjanda við landið. Við það mat skal að jafnaði horft til lengdar lögmætrar dvalar. Jafnframt er heimilt að líta til fjölskyldutengsla, þ.e. fjölskyldusamsetningar umsækjanda með tilliti til umönnunarsjónarmiða, sbr. a-lið 3. mgr. 78. gr. laga um útlendinga, og félagslegra og menningarlegra tengsla við landið á grundvelli atvinnuþátttöku eða annarra sambærilegra tengsla, sbr. b-lið 3. mgr. 78. gr. laganna.
Í 19. gr. reglugerðar um útlendinga nr. 540/2017 er fjallað um mat á umsóknum um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla þegar umsækjandi hefur áður búið á Íslandi. Þar kemur fram að áhersla skuli lögð á heildarmat á aðstæðum umsækjanda en sérstaklega horfa til lengdar lögmætrar dvalar, hversu langt er liðið frá dvalartíma, brotaferils umsækjanda hér á landi, fjölskyldutengsla, fjölskyldumynsturs og fjölskyldustærðar, fjölskyldsögu, fjölskylduaðstæðna og skyldleika auk umönnunarsjónarmiða. Um lengd lögmætrar dvalar segir í a-lið 19. gr. reglugerðarinnar að dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla skuli almennt ekki veitt nema umsækjandi hafi dvalist hér á landi lengur en í tvö ár, eða þá önnur tengsl við landið séu mjög sterk. Varðandi umsókn á grundvelli fjölskyldutengsla segir m.a. í d-lið ákvæðisins að líta beri til þess hvort umönnunarsjónarmið, félagsleg og menningarleg tengsl styðji slíka umsókn. Þá segir í e-lið ákvæðisins að með umönnunarsjónarmiðum sé átt við hvort umsækjandi sé háður einhverjum hérlendis sem er tengdur honum fjölskylduböndum eða hvort einhver aðstandandi umsækjanda hér á landi sé honum háður.
Af gögnum málsins verður ráðið að kærandi, sem nú er orðinn [...], hefur dvalist hér á landi síðan í nóvember 2012 eða í tæp fjögur ár. Kærandi sótti um alþjóðlega vernd 24. janúar 2013 en umsókn hans var synjað af Útlendingastofnun þann 5. mars 2014. Líkt og fyrr greinir kærði kærandi ákvörðunina við birtingu til innanríkisráðuneytisins 13. mars 2014. Þann 13. júní 2014 gekk kærandi í hjúskap með íslenskum ríkisborgara og fékk hann útgefið dvalarleyfi á grundvelli fjölskyldusameiningar hinn 14. október 2014. Kærandi sótti um framlengingu dvalarleyfis 18. maí 2015 og fékk framlengingu til 15. október 2016. [...]. Kærandi var skráður í óvígða sambúð með [...]. Þau hafa því verið í skráðri sambúð í eitt ár. Kærandi fékk útgefið dvalarleyfi þann 14. október 2014 sem var afturkallað þann 25. ágúst 2016. Hann var því með gilt dvalarleyfi í 1 ár og rúma 10 mánuði. Samkvæmt framansögðu liggur fyrir að dvöl kæranda samkvæmt útgefnu dvalarleyfi nær ekki tveimur árum. Í ljósi a-liðar 19. gr. reglugerðar um útlendinga nr. 540/2017 telur kærunefnd að kæranda verði ekki veitt dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla nema önnur tengsl hans við landið séu metin mjög sterk.
Kærandi hefur starfað hér á landi síðan í janúar 2015 en samkvæmt gögnum málsins hefur hann starfað á tveimur stöðum frá þeim tíma. Kærandi stundar einnig nám í íslensku og kveðst hafa fullan hug á að ná góðum tökum á tungumálinu. Kærandi er í sambúð með íslenskum ríkisborgara sem á [...] sem kærandi kveðst hafa starfað með á fyrri vinnustað sínum. Þau hafa verið í skráðri sambúð í heilt ár og býr [...] hans einnig á heimilinu. Kærandi á tvo bræður hér á landi sem eiga fjölskyldur, m.a. syni sem að sögn kæranda eru honum mjög kærir. Í heimalandi á kærandi foreldra, dóttur og systkini en dóttir hans er fædd [...]. Samkvæmt framansögðu hefur kærandi nokkur fjölskyldutengsl hér á landi en við mat á styrk tengslanna verður að líta til þess að kærandi á foreldra, systkini og unga dóttur í heimaríki. Þá hefur kærandi myndað einhver tengsl við landið á grundvelli atvinnuþátttöku og með íslenskunámi. Önnur gögn varðandi félagsleg og menningarleg tengsl hans liggja ekki fyrir. Þótt kærandi kunni að hafa myndað tengsl við sambýliskonu sína og börn hennar fær kærunefnd ekki séð að þau séu háð honum á þann hátt að litið verði svo á að fyrir hendi séu umönnunarsjónarmið sem styðji umsókn hans. Í ljósi alls framangreinds er það mat kærunefndar að kærandi hafi tengsl við landið en að ekki verði litið svo á að tengslin séu mjög sterk. Niðurstaða heildarmats á tengslum kæranda við landið er því að hann uppfylli ekki skilyrði 78. gr. laga um útlendinga um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla.
Með hliðsjón af öllu því sem hér hefur verið rakið og hinni kærðu ákvörðun er það niðurstaða kærunefndar að Útlendingastofnun hafi verið rétt að synja kæranda um dvalarleyfi á grundvelli sérstakra tengsla. Samkvæmt þessu verður hin kærða ákvörðun staðfest.
Athygli kæranda er vakin á því að í 70. gr. laga um útlendinga er fjallað um dvalarleyfi á grundvelli hjúskapar eða sambúðar. Í 1. mgr. kemur m.a. fram að heimilt er að veita útlendingi dvalarleyfi hér á landi hyggist hann flytjast hingað til lands til að búa með maka sínum eða sambúðarmaka. Skilyrði þess er að makinn hafi rétt til fjölskyldusameiningar samkvæmt þessum kafla og að hann sé annaðhvort í hjúskap eða sambúð. Sambúð skal hafa varað lengur en eitt ár. Í samræmi við 7. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993 er kæranda leiðbeint um að hann gæti átt rétt á dvalarleyfi á grundvelli 70. gr. laga um útlendinga vegna sambúðar við nýjan maka. Nýja umsókn um dvalarleyfi á grundvelli 70. gr. ber að leggja fram hjá Útlendingastofnun.
Úrskurðarorð
Ákvörðun Útlendingastofnunar er staðfest.
The decision of the Directorate of Immigration is confirmed.
Anna Tryggvadóttir
Anna Valbjörg Ólafsdóttir Árni Helgason