Mál nr. 645/2024-Úrskurður

Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 645/2024

Fimmtudaginn 20. febrúar 2025

A

gegn

Vinnumálastofnun

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Arnar Kristinsson lögfræðingur.

Með kæru, dags. 9. desember 2024, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvarðanir Vinnumálastofnunar, dags. 2. desember 2024, um að fella niður rétt hans til atvinnuleysisbóta í tvo mánuði og að synja umsókn hans um atvinnuleysisbætur.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Kærandi sótti um atvinnuleysisbætur hjá Vinnumálastofnun 21. október 2024 og var umsóknin samþykkt 11. nóvember 2024. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 2. desember 2024, var kæranda tilkynnt að bótaréttur hans væri felldur niður í tvo mánuði á grundvelli 58. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar þar sem hann hefði hafnað þátttöku í vinnumarkaðsúrræði. Með ákvörðun Vinnumálastofnunar, dagsettri sama dag, var kæranda einnig tilkynnt að umsókn hans um atvinnuleysisbætur hefði verið synjað á grundvelli c. liðar 1. mgr. 13. gr. laga nr. 54/2006 þar sem hann væri ekki staddur á Íslandi.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 9. desember 2024. Með bréfi, dags. 10. desember 2024, óskaði úrskurðarnefndin eftir greinargerð Vinnumálastofnunar ásamt gögnum málsins. Greinargerð Vinnumálastofnunar barst 17. janúar 2025 og var hún kynnt kæranda með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 21. janúar 2025. Athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Kærandi greinir frá því að umsókn hans um atvinnuleysisbætur frá 1. nóvember 2024 hafi verið samþykkt, dags. 11. nóvember 2024. Þann 5. nóvember 2024 hafi hann mætt á skrifstofu Vinnumálastofnunar til að fá upplýsingar um skyldur sínar þar sem hann hafi ekki þekkt reglurnar. Starfsmaður Vinnumálastofnunar hafi tjáð kæranda að hann yrði að bíða eftir að umsókn hans um atvinnuleysisbætur yrði samþykkt. Um leið og kærandi fengi umsóknina samþykkta gæti hann keypt miða til B þar sem umsókn um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu (U2) væri aðeins formsatriði sem kærandi gæti gengið frá á netinu.

Þegar kærandi hafi sótt um U2 hafi hann þegar verið búinn að bóka ferð til B. Kærandi sé í meðferð við háum blóðþrýstingi og þurfi að taka lyf við því. Þá hafi hann lengi átt við bæklunarvandamál að stríða í vinstra hné. Kærandi hafi því pantað sér tíma hjá lækni í B um leið og umsókn hans um atvinnuleysisbætur hefði verið samþykkt. Á brottfarardegi hafi umsókn hans um U2 hins vegar verið synjað. Það skilji kærandi ekki þar sem hann hafi farið eftir fyrirmælum starfsmannsins. Kærandi hafi ekki getað verið lengur án lyfja við háum blóðþrýstingi og verkjum í hné og því hafi hann flogið til B að kvöldi 15. nóvember 2024.

Kærandi hafi orðið fyrir miklum aukakostnaði vegna villandi upplýsinga starfsmanns Vinnumálastofnunar. Auk stöðvunar á atvinnuleysisbótum hafi kærandi þurft að leigja sér íbúð til að geta framfleytt sér. Kærandi hefði dvalið lengur á Íslandi hefði hann ekki fengið rangar upplýsingar frá starfsmanni stofnunarinnar. Stofnunin finni ekki fyrir neinni sektarkennd en vegna rangra upplýsinga starfsmannsins standi kærandi eftir án nokkurrar framfærslu. Kærandi skilji ekki hvers vegna hann eigi að bera ábyrgð á því að starfsmaður Vinnumálastofnunar þekki ekki reglurnar.

III.  Sjónarmið Vinnumálastofnunar

Í greinargerð Vinnumálastofnunar kemur fram að kærandi hafi síðast sótt um greiðslu atvinnuleysisbóta með umsókn, dags. 21. október 2024. Með erindi, dags. 11. nóvember 2024, hafi kæranda verið tilkynnt að umsókn hans hefði verið samþykkt og að útreiknaður bótaréttur væri 100%.

Þann 12. nóvember 2024 hafi kærandi sótt um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu (U2) frá og með 15. nóvember 2024. Þeirri umsókn kæranda hafi verið synjað þann 15. nóvember 2024 þar sem kærandi hefði ekki verið í virkri atvinnuleit í að minnsta kosti fjórar vikur fyrir brottför.

Þann 18. nóvember 2024 hafi kæranda verið sendur tölvupóstur og smáskilaboð í farsíma sinn frá Vinnumálastofnun, klukkan 9:00, þar sem hann hafi verið boðaður í viðtal hjá stofnuninni þann 19. nóvember 2024, klukkan 9:15. Kærandi hafi verið upplýstur um að um skyldumætingu væri að ræða og að öll forföll bæri að tilkynna án ástæðulausrar tafar á netfang Vinnumálastofnunar. Kæranda hafi sömuleiðis verið tjáð að ótilkynnt forföll og forföll án gildrar ástæðu kynnu að leiða til þess að greiðslur atvinnuleysisbóta til hans yrðu stöðvaðar.

Þann 18. nóvember 2024, klukkan 16:37, hafi borist tölvupóstur frá kæranda á netfang Vinnumálastofnunar þar sem fram hafi komið að hann gæti ekki mætt í boðað viðtal þann 19. nóvember 2024 þar sem hann væri þegar farinn erlendis. Sökum veikinda sinna hefði hann neyðst til að fara til B þann 15. nóvember 2024 og sækja aðstoð hjá lækni.

Þann 26. nóvember 2024 hafi borist gögn frá kæranda er hafi varðað fjarveru hans í boðað viðtal þann 19. nóvember 2024. Í umræddum gögnum hafi komið fram að kærandi hefði farið erlendis þann 15. nóvember 2024. Þá liggi jafnframt fyrir læknisvottorð sem staðfesti að kærandi hafi farið til læknis í B.

Með erindi, dags. 2. desember 2024, hafi kæranda verið tilkynnt um tveggja mánaða biðtíma á greiðslum atvinnuleysisbóta til hans vegna fjarveru í boðað viðtal þann 19. nóvember 2024. Ákvörðun þessi hafi verið tekin á grundvelli 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kæranda hafi jafnframt verið tilkynnt með erindi, dags. 2. desember 2024, að þar sem hann væri ekki staddur á Íslandi væru greiðslur atvinnuleysisbóta til hans stöðvaðar frá og með 15. nóvember 2024.

Þann 3. desember 2024 hafi frekari skýringar borist frá kæranda vegna fjarveru hans í boðað viðtal þar sem hann hafi ítrekað fyrri skýringar sínar um að hann hefði farið til B í kjölfar umsóknar sinnar um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu. Vinnumálastofnun hafi tekið mál kæranda fyrir að nýju þann 10. desember 2024 . Það hafi verið mat stofnunarinnar að staðfesta fyrri ákvörðun í máli kæranda þrátt fyrir frekari skýringar hans.

Lög nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar gildi um atvinnuleysistryggingar launamanna eða sjálfstætt starfandi einstaklinga á innlendum vinnumarkaði þegar þeir verði atvinnulausir, sbr. 1. gr. laganna.

Eitt af almennum skilyrðum greiðslu atvinnuleysisbóta samkvæmt 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar sé að vera í virkri atvinnuleit, sbr. a. lið 1. mgr. 13. gr. Í 14. gr. laganna sé kveðið á um hvað felist í virkri atvinnuleit. Samkvæmt [h. lið] 1. mgr. 14. gr. felist virk atvinnuleit meðal annars í því að hafa vilja og getu til að taka þátt í þeim vinnumarkaðsaðgerðum er standi til boða. Þá felist jafnframt í virkri atvinnuleit að vera búsettur, með skráð lögheimili og vera staddur hér á landi, sbr. c. lið 1. mgr. 13. gr. laganna.

Í 13. gr. laga nr. 55/2006 um vinnumarkaðsaðgerðir komi einnig fram skylda þess sem teljist tryggður samkvæmt lögum um atvinnuleysistryggingar til að taka þátt í vinnumarkaðsúrræðum sem Vinnumálastofnun ákveði.

Ákvæði 13. gr. sé svohljóðandi:

„Atvinnuleitandi skal fylgja eftir áætlun um atvinnuleit og þátttöku í viðeigandi vinnumarkaðsúrræðum skv. 11. gr. og gera það sem í hans valdi stendur til að bæta vinnufærni sína til þess að verða virkur þátttakandi á vinnumarkaði. Þar á meðal skal atvinnuleitandi ávallt mæta í viðtöl til ráðgjafa Vinnumálastofnunar skv. 14. gr. og taka þátt í þeim vinnumarkaðsúrræðum er standa honum til boða. Atvinnuleitandi skal jafnframt tilkynna Vinnumálastofnun um þær breytingar sem kunna að verða á vinnufærni hans eða aðstæðum að öðru leyti án ástæðulausrar tafar.“

Þá sé í 1. mgr. 14. gr. laga um vinnumarkaðsaðgerðir kveðið á um að ráðgjafar Vinnumálastofnunar skuli hafa eftirlit með því að atvinnuleitendur fylgi eftir áætlun um atvinnuleit og þátttöku í viðeigandi vinnumarkaðsúrræðum.

Af framangreindum lagaákvæðum sé ljóst að heimildir Vinnumálastofnunar til að boða til sín atvinnuleitendur, og sömuleiðis skyldur atvinnuleitenda til að verða við slíkri boðun, séu ríkar. Þá sé það fortakslaust skilyrði svo unnt sé að aðstoða atvinnuleitendur við að fá starf við hæfi og gefa þeim kost á þátttöku í viðeigandi vinnumarkaðsaðgerðum að atvinnuleitendur sinni þeim boðunum sem þeim séu send. Í skilmálum sem umsækjendur samþykki þegar þeir sæki um greiðslur atvinnuleysisbóta komi fram að viðkomandi sé upplýstur um að honum sé skylt að mæta í viðtöl, fundi, námskeið og önnur úrræði sem Vinnumálastofnun boði hann til.

Fyrir liggi að kærandi hafi ekki mætt í boðað viðtal á þjónustuskrifstofu Vinnumálastofnunar þann 19. nóvember 2024, klukkan 9:15. Áður hafi kærandi fengið senda tilkynningu í tölvupósti, farsíma og á „Mínum síðum“ um boðun í umrætt viðtal. Kærandi hafi fengið rúmlega sólarhringsfyrirvara til að bregðast við boðun stofnunarinnar. Á grundvelli 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar hafi kærandi verið inntur eftir skýringum á fjarveru sinni með erindi, dags. 26. nóvember 2024. Ákvæðið sé svohljóðandi:

„Sá sem hafnar þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum, sbr. lög um vinnumarkaðsaðgerðir, samkvæmt ákvörðun Vinnumálastofnunar eftir að hafa verið í atvinnuleit í a.m.k. fjórar vikur frá móttöku Vinnumálastofnunar á umsókn um atvinnuleysisbætur skal ekki eiga rétt á greiðslu atvinnuleysisbóta skv. VII. kafla fyrr en að tveimur mánuðum liðnum, sem ella hefðu verið greiddar bætur fyrir, frá þeim degi er viðurlagaákvörðun Vinnumálastofnunar er tilkynnt aðila, sbr. þó 4. mgr. Hið sama gildir þegar hinn tryggði mætir ekki til Vinnumálastofnunar á áður boðuðum tíma skv. 6. mgr. 9. gr., 3. mgr. 13. gr. eða 3. mgr. 18. gr.“

Kærandi hafi verið skráður í atvinnuleit í meira en fjórar vikur þegar fundur hafi farið fram. Í 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar komi skýrt fram að hafni einstaklingur þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum skuli hann sæta tveggja mánaða biðtíma eftir atvinnuleysisbótum. Hið sama gildi þegar hinn tryggði mæti ekki til Vinnumálastofnunar á áður boðuðum tíma. Í greinargerð með frumvarpi því er hafi orðið að lögum um atvinnuleysistryggingar sé efni 58. gr. laganna nánar skýrt. Þar segi að Vinnumálastofnun annist skipulag vinnumarkaðsaðgerða og að litið sé svo á að þeim sem tryggðir séu innan atvinnuleysistryggingakerfisins sé skylt að taka þátt í vinnumarkaðsúrræðum. Þá sé jafnframt tekið fram í greinargerðinni að bregðist hinn tryggði þeirri skyldu leiði það til viðurlaga í formi biðtíma eftir atvinnuleysisbótum.

Skýringar kæranda á fjarveru sinni í boðað viðtal lúti einkum að því að hann hafi hafnað þátttöku í boðuðu viðtali sem hafi farið fram þann 19. nóvember 2024 sökum þess að hann hafi þá þegar verið farinn erlendis. Kærandi hafi bent á að hann værir þá þegar búinn að sækja um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu.

Vinnumálastofnun meti skýringar kæranda á höfnun hans á þátttöku í vinnumarkaðsúrræði ekki gildar. Í því samhengi bendi stofnunin á að kærandi hafi ekki verið kominn með samþykkta umsókn um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu samhliða greiðslum atvinnuleysisbóta.

Í skýringum kæranda segist hann ekki hafa getað mætt í boðað viðtal á þjónustuskrifstofu Vinnumálastofnunar þar sem hann hafi neyðst til að fara erlendis skyndilega og sækja læknisaðstoð. Kærandi hafi þá þegar verið farinn erlendis og því ekki getað mætt í boðað viðtal.

Vinnumálastofnun sé samkvæmt 3. mgr. 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar heimilt að boða atvinnuleitendur til stofnunarinnar. Atvinnuleitendur skuli þá vera reiðubúnir að mæta til stofnunarinnar með mjög skömmum fyrirvara. Ákvæði 3. mgr. 13. gr. hafi komið inn í lög um atvinnuleysitryggingar með 4. gr. laga nr. 134/2009, en í athugasemdum með 4. gr. segi að gert sé ráð fyrir að stofnunin geti boðað atvinnuleitanda með allt að sólarhringsfyrirvara á þá skrifstofu sína sem næst sé lögheimili viðkomandi.

Að mati Vinnumálastofnunar geti framangreindar skýringar kæranda ekki talist gildar í skilningi laga um atvinnuleysistryggingar. Í því samhengi bendi Vinnumálastofnun á að boð á upplýsingafund hafi verið sent bæði með tölvupósti á skráð netfang og með smáskilaboðum í skráð símanúmer kæranda rúmlega 24 tímum fyrir áætlaðan fund. Boðun til umrædds fundar hafi því borist kæranda með sannanlegum hætti, sbr. lokamálslið 7. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Þá bendi Vinnumálastofnun jafnframt á að þann 15. nóvember 2024 hafi umsókn kæranda um tímabundna heimild til að leita að vinnu á Evrópska efnahagssvæðinu verið synjað. Kæranda hafi borið að tilkynna Vinnumálastofnun fyrir fram um tímabundna dvöl erlendis. Kærandi hafi ekki tilkynnt Vinnumálastofnun um ferð sína erlendis fyrr en að hann hafi fengið boð um að mæta í viðtal við ráðgjafa Vinnumálastofnunar. Ekki sé fallist á að það sé gild skýring fyrir fjarveru í viðtal hjá stofnuninni að atvinnuleitandi sé staddur erlendis á þeim tíma sem viðtal fari fram þegar engin tilkynning hafi borist um stöðu viðkomandi.

Í ljósi framangreinds og þeirrar ríku skyldu sem hvíli á atvinnuleitendum til þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum sé það mat Vinnumálastofnunar að kærandi hafi brugðist skyldum sínum samkvæmt 13. gr. laga um vinnumarkaðsaðgerðir, 7. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og 3. mgr. 13. gr. sömu laga.

Í ljósi þess að kærandi hafi ekki mætt í boðað vinnumarkaðsúrræði beri honum að sæta viðurlögum á grundvelli 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar í tvo mánuði.

Þar sem kærandi sé ekki staddur á Íslandi og hafi ekki verið síðan 15. nóvember 2024 og sé auk þess með skráð lögheimili erlendis hafi Vinnumálastofnun jafnframt borið að stöðva frekari greiðslur atvinnuleysisbóta til hans. Með erindi, dags. 2. desember 2024, hafi Vinnumálastofnun upplýst kæranda um að umsókn hans um atvinnuleysisbætur væri hafnað. Sú ákvörðun hafi verið byggð á c. lið 1. mgr. 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Með vísan til alls framangreinds sé það niðurstaða Vinnumálastofnunar að kærandi skuli sæta viðurlögum í tvo mánuði á grundvelli 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Þá eigi kærandi ekki rétt á greiðslum atvinnuleysisbóta frá 15. nóvember 2024 að telja, sbr. c. lið 1. mgr. 13. gr. laganna.

IV.  Niðurstaða

Kærðar eru ákvarðanir Vinnumálastofnunar, dags. 2. desember 2024, um að fella niður rétt kæranda til atvinnuleysisbóta í tvo mánuði á grundvelli 1. mgr. 58. gr. laga nr. 54/2006 um atvinnuleysistryggingar og að synja umsókn hans um atvinnuleysisbætur á grundvelli c. liðar 1. mgr. 13. gr. laga nr. 54/2006. Verður fyrst vikið að fyrri ákvörðuninni.

Í 58. gr. laga nr. 54/2006 er kveðið á um viðurlög við því ef þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum er hafnað. Segir þar í 1. mgr. að sá sem hafni þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum, sbr. lög um vinnumarkaðsaðgerðir, samkvæmt ákvörðun Vinnumálastofnunar eftir að hafa verið í atvinnuleit í að minnsta kosti fjórar vikur frá móttöku Vinnumálastofnunar á umsókn um atvinnuleysisbætur, skuli ekki eiga rétt á greiðslu atvinnuleysisbóta samkvæmt VII. kafla laganna fyrr en að tveimur mánuðum liðnum, sem ella hefðu verið greiddar bætur fyrir, frá þeim degi er viðurlagaákvörðun Vinnumálastofnunar er tilkynnt aðila. Hið sama gildi þegar hinn tryggði mæti ekki til Vinnumálastofnunar á áður boðuðum tíma samkvæmt 6. mgr. 9. gr., nú 7. mgr. 9. gr., 3. mgr. 13. gr. eða 3. mgr. 18. gr. laganna.

Í athugasemdum greinargerðar við frumvarp það er varð að lögum nr. 134/2009, um breytingu á lögum nr. 54/2006, segir meðal annars um viðurlög við því að virða ekki boðun Vinnumálastofnunar:

„Í ljósi þess að mikilvægt er að Vinnumálastofnun geti haldið reglulegu sambandi við þá sem fá greiddar atvinnuleysisbætur, ekki síst til að geta fylgst með gangi atvinnuleitar og hvort stofnunin þurfi að koma að frekari stuðningi við viðkomandi, er lagt til að það kunni að varða viðurlögum á grundvelli laganna í þeim tilvikum er atvinnuleitendur virða ekki boðun stofnunarinnar skv. 1. gr. frumvarps þessa. Á þetta ekki síst við þegar fá störf eru í boði og auknar líkur eru á að atvinnuleitin dragist á langinn. Jafnframt er lagt til að sama gildi þegar atvinnuleitendur eru boðaðir til stofnunarinnar í því skyni að kanna hvort sá hinn sami uppfylli enn skilyrði laganna, sbr. 4. og 6. gr. frumvarps þessa. Er því gert ráð fyrir að sömu viðurlög komi til og eiga við þegar þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum er hafnað.“

Í 7. mgr. 9. gr. kemur fram að sá sem telst tryggður á grundvelli laganna skuli eftir að umsókn hans hafi verið samþykkt og á þeim tíma sem hann fái greiddar atvinnuleysisbætur eða sæti biðtíma eða viðurlögum samkvæmt lögunum hafa reglulegt samband við Vinnumálastofnun eftir nánara fyrirkomulagi sem stofnunin ákveði. Þegar Vinnumálastofnun upplýsi umsækjanda um að stofnunin hafi samþykkt umsókn um atvinnuleysisbætur skuli hún jafnframt upplýsa hlutaðeigandi um með hvaða hætti stofnunin muni koma upplýsingum eða öðrum boðum til hans meðan á atvinnuleit hans standi. Komi Vinnumálastofnun upplýsingum eða boðum til umsækjanda með þeim hætti sem stofnunin hafi tiltekið við hlutaðeigandi teljast upplýsingarnar eða boðin hafa borist með sannanlegum hætti.

Þá segir í 3. mgr. 13. gr. laga nr. 54/2006 að Vinnumálastofnun sé heimilt að boða þann tryggða til stofnunarinnar með sannanlegum hætti á þeim tíma sem hann fái greiddar atvinnuleysisbætur eða sæti biðtíma eða viðurlögum samkvæmt lögunum, meðal annars til að kanna hvort breytingar hafi orðið á högum hans sem kunni að hafa áhrif á rétt hans samkvæmt lögunum. Hinn tryggði skuli þá vera reiðubúinn að mæta til stofnunarinnar með mjög skömmum fyrirvara.

Í gögnum málsins liggur fyrir að kærandi var þann 18. nóvember 2024 boðaður í viðtal á þjónustuskrifstofu Vinnumálastofnunar sem fara átti fram daginn eftir, 19. nóvember 2024. Kæranda var greint frá því að um skyldumætingu væri að ræða og að öll forföll bæri að tilkynna án ástæðulausrar tafar. Jafnframt var athygli kæranda vakin á því að ótilkynnt forföll og forföll án gildrar ástæðu gætu valdið stöðvun greiðslna eftir viðeigandi ákvæðum laganna. Boðunin var send kæranda með sannanlegum hætti, þ.e. með tilkynningu á „Mínar síður“, í skráð tölvupóstfang og farsíma. Kærandi boðaði forföll þar sem hann væri ekki staddur á landinu.

Í 1. mgr. 58. gr. laga nr. 54/2006 kemur skýrt fram að sá sem hafni þátttöku í vinnumarkaðsaðgerðum skuli sæta viðurlögum á grundvelli ákvæðisins og hið sama gildi þegar hinn tryggði mæti ekki til Vinnumálastofnunar á áður boðuðum tíma. Að mati úrskurðarnefndar velferðarmála hefur kærandi ekki fært fram viðunandi skýringar sem réttlæta fjarveru á boðaðan fund hjá Vinnumálastofnun en fyrir liggur að stofnunin hafði þann 15. nóvember 2024 synjað umsókn hans um atvinnuleit erlendis. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður rétt kæranda til atvinnuleysisbóta í tvo mánuði á grundvelli 1. mgr. 58. gr. laga nr. 54/2006 er því staðfest.

Kemur þá til skoðunar ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur þar sem hann væri ekki staddur á Íslandi. Í gögnum málsins liggur fyrir flugfarseðill sem sýnir að kærandi fór af landi brott 15. nóvember 2024.

Í 1. mgr. 13. gr. laga nr. 54/2006 er fjallað um almenn skilyrði fyrir atvinnuleysistryggingum launamanna. Eitt af þeim skilyrðum er að vera búsettur, með skráð lögheimili og staddur hér á landi, sbr. c. lið 1. mgr. 13. gr. Einnig er skilyrði samkvæmt 1. mgr. 13. gr. að vera í virkri atvinnuleit, sbr. 14. gr., en í því felst meðal annars að hafa vilja og getu til að taka starfi án sérstaks fyrirvara, sbr. d. lið ákvæðisins.

Ljóst er að kærandi var ekki tryggður samkvæmt lögum nr. 54/2006 eftir 15. nóvember 2024, enda þá ekki staddur hér á landi og með lögheimili erlendis, sbr. c. lið 1. mgr. 13. gr. laganna. Með vísan til þess er ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur staðfest.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun Vinnumálastofnunar, dags. 2. desember 2024, um að fella niður rétt A, til atvinnuleysisbóta í tvo mánuði, er staðfest. Ákvörðun stofnunarinnar, dags. 2. desember 2024, um að synja umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur, er einnig staðfest.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir