Úrskurðarnefnd velferðarmála

Mál nr. 554/2024

Fimmtudaginn 16. janúar 2025

A

gegn

Reykjavíkurborg

Ú R S K U R Ð U R

Mál þetta úrskurða Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir lögfræðingur, Agnar Bragi Bragason lögfræðingur og Eva Dís Pálmadóttir lögfræðingur.

Með kæru, dags. 29. október 2024, kærði A, til úrskurðarnefndar velferðarmála ákvörðun velferðarsviðs Reykjavíkurborgar, dags. 16. október 2024, um að synja umsókn hans um akstursþjónustu fatlaðs fólks.

I.  Málsatvik og málsmeðferð

Með umsókn, dags. 1. október 2024, sótti kærandi um akstursþjónustu fatlaðs fólks í 12 mánuði. Með bréfi miðstöðvar Reykjavíkurborgar, dags. 8. október 2024, var umsókn kæranda synjað og var sú ákvörðun staðfest af áfrýjunarnefnd velferðarráðs 16. október 2024.

Kæra barst úrskurðarnefnd velferðarmála 29. október 2024 og fullnægjandi gögn 6. nóvember 2024. Með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 13. nóvember 2024, var óskað eftir greinargerð Reykjavíkurborgar ásamt gögnum málsins. Greinargerð barst úrskurðarnefndinni 6. desember 2024 og var hún kynnt kæranda með bréfi úrskurðarnefndar, dags. 11. desember 2024. Athugasemdir bárust ekki.

II.  Sjónarmið kæranda

Í kæru kemur fram að kærandi hafi greinst með heilabilunarsjúkdóm þegar hann hafi verið að verða X veturinn X. Fyrir liggi vottorð þess efnis frá B lækni. C, núverandi læknir kæranda, hafi ritað tvö vottorð um að hann hafi heilabilunarsjúkdóminn Lewy Body. Þau vottorð hafi verið send með fyrri umsóknum til staðfestingar og skýringar á því að kærandi þurfi á akstursþjónustu að halda.

Kærandi sæki þjónustu/dagþjálfun á vegum Alzheimersamtakanna alla virka daga í Seiglunni sem sé til húsa í Lífsgæðasetrinu á St. Jósefsspítala í Hafnarfirði. Kærandi hafi sótt um akstursþjónustu haustið 2023 og þá fengið leiðbeiningar frá starfsfólki Seiglunnar um að sækja um fyrir fatlaða, en ekki aldraða, þar sem kærandi hafi þá verið X ára. Beiðninni hafi verið synjað. Kærandi hafi í framhaldi af því farið í akstursmat og staðist það, honum til mikillar ánægju, en tíminn vinni ekki með honum. Nú, ári síðar, sé staðan sú að kærandi, starfsfólk Seiglunnar og C læknir séu sammála um að kærandi þurfi eindregið á akstursþjónustu að halda til og frá Seiglunni. Kærandi búi í D og Seiglan sé í Hafnarfirði.

Því hafi aftur verið sótt um akstursþjónustu fyrir kæranda og honum verið tjáð að líklegra væri að hann fengi samþykki sem aldraður en fatlaður. Sú beiðni hafi að lokum verið samþykkt. Kærandi hafi hins vegar ekki tekið í mál að þiggja akstur fyrir aldraða og því afþakkað. Beiðni um akstursþjónustu fyrir fatlaða hafi því verið send á ný. Sú beiðni, eins og þær fyrri, miðist eingöngu við að kærandi geti nýtt sér ferðir til og frá Seiglunni. Þeirri beiðni hafi verið synjað af hálfu Reykjavíkurborgar og áfrýjunarnefndar velferðarráðs.

Í kæru er tekið fram að enginn í heiminum hafi læknast af heilabilunarsjúkdómnum Lewy Body. Kæranda hafi hrakað frá fyrstu umsókn. Það sé kæranda kvíðvænlegt að aka til Hafnarfjarðar í vetur, enda fari færni hans hrakandi. Kærandi geti engan veginn nýtt sér almenningssamgöngur.

Með því að veita kæranda þá akstursþjónustu sem hann óski eftir væri hægt að mæta honum í að láta af akstri með reisn. Fjölskyldur einstaklinga með snemmkomna Lewy Body-heilabilun hafi ítrekað þurft að útskýra eðli og alvarleika sjúkdómsins þegar verið sé að sækja um þjónustu og réttindi fyrir þá. Aukaleg vottorð og frekari skilgreiningar frá læknum hafi þurft til, bæði gagnvart tryggingafélögum og að því er virðist velferðarþjónustunni. Lewy Body sé ekki minna alvarlegur en Alzheimersjúkdómurinn og ekki virðist gert ráð fyrir að einstaklingar fái heilabilun fyrr en við 67 ára aldur. Það að vera hvorki fatlaður né aldraður en með ólæknandi sjúkdóm geri það að verkum að sækja þurfi um undanþágu fyrir annað hvort. Það sé ef til vill tímabært að gefa þessum litla hópi fólks færi á að sækja um á sínum forsendum.

Kærandi og eiginkona hans hafi verið svo lánsöm að vera samferða hópi fólks um tíma sem nefnist Frumkvöðlar Alzheimersamtakanna. Einstaklingar með snemmkomna heilabilun og makar þeirra hafi stofnað hópinn en nú séu þau flest ýmist komin á hjúkrunarheimili eða látin. Hjónin séu afar þakklát fyrir að hafa fengið að kynnast því frábæra fólki og geta notið þess sem þau hafi áorkað. Eitt af því sem þau hafi lagt áherslu á hafi verið að tala um heilabilun, vekja athygli á lífi fólks með snemmkomna heilabilun og gera betrumbætur. Hópurinn hafi lagt sitt af mörkum með þeim fjölmörgu sem hafi staðið að opnun Seiglunnar. Það sé sá staður sem kærandi óski eftir að komast til og frá með akstursþjónustu. Þau séu einungis tvö úr hópnum sem hafi enst aldur og heilsa til að njóta starfsemi Seiglunnar. Kærandi viti ekki hve lengi það verði þannig en hverfandi líkur séu á að það verði mörg ár. Kærandi hafi leitað upplýsinga um fyrirkomulag akstursþjónustu hjá þeim sem séu samferða honum í glímunni við sjúkdóminn, fyrir þau sem séu yngri en 67 ára og með heilabilun. Svo virðist sem sveitarfélögin í Kraganum verði átakalaust við beiðni þeirra. Kærandi voni að hægt sé að verða við beiðni hans um akstursþjónustu fatlaðra.

III.  Sjónarmið Reykjavíkurborgar

Í greinargerð Reykjavíkurborgar er vísað til þess að kærandi sé X ára gamall maður og búi ásamt eiginkonu sinni í eigin húsnæði. Kærandi hafi greinst með Lewy Body heilabilunarsjúkdóm veturinn X en hann hafi verið á vinnumarkaði fram til ársins X. Sjúkdómurinn valdi meðal annars minnistapi, ofskynjunum, ranghugmyndum og byltuhættu. Það hafi reynst kæranda mikið áfall þegar hann hafi ekki lengur getað farið allra sinna ferða akandi. Kærandi fari í dagþjálfun í Seiglu á vegum Alzheimersamtakanna sem staðsett sé í Hafnarfirði. Kærandi hafi keyrt þangað sjálfur nema í myrkri, hálku eða mikilli umferð. Skynúrvinnsla kæranda sé nú þannig að hann geti ekki lengur lagt mat á aðstæður í umferðinni, tekið skjótar ákvarðanir eða unnið úr upplýsingum. Sökum framangreinds hafi starfsfólk Alzheimersamtakanna og C, yfirlæknir öldrunarlækninga á Landspítala, metið aðstæður kæranda þannig að hann þurfi á akstursþjónustu að halda.

Kærandi hafi sótt um akstursþjónustu fatlaðs fólks, í 12 mánuði, þann 2. september 2023 sem hafi verið synjað á Rafrænni miðstöð Reykjavíkurborgar með bréfi þann 12. október 2023. Framangreindri umsókn hafi verið synjað þar sem aðstæður kæranda hafi ekki fallið að skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir, sbr. 1. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu. Kærandi hafi skotið framangreindri synjun til áfrýjunarnefndar velferðarráðs Reykjavíkurborgar sem hafi tekið málið fyrir á fundi sínum þann 29. nóvember 2023 og afgreitt það með eftirfarandi bókun:

„Áfrýjunarnefnd velferðarráðs staðfesti synjun starfsmanna á miðstöð Reykjavíkurborgar um akstursþjónustu fatlaðs fólks skv. 1. gr. reglna fyrir sameiginlega akstursþjónustu fatlaðs fólks á höfuðborgarsvæðinu.“

Kærandi hafi sótt um akstursþjónustu aldraðra, 30 ferðir á mánuði í 12 mánuði, með umsókn þann 16. ágúst 2024 sem hafi verið synjað á Rafrænni miðstöð Reykjavíkurborgar með bréfi, dags. 17. september 2024, þar sem aldursskilyrði hafi ekki verið uppfyllt, sbr. 2. tölul. 1. mgr. 3. gr. reglna Reykjavíkurborgar um akstursþjónustu aldraðra. Kærandi hafi skotið framangreindri synjun til áfrýjunarnefndar velferðarráðs sem hafi tekið málið fyrir á fundi sínum þann 2. október 2024 og afgreitt það með eftirfarandi bókun:

„Áfrýjunarnefnd velferðarráðs samþykkti að veita umsækjanda akstursþjónustu eldra fólks samtals 30 ferðir á mánuði í 12 mánuði, sbr. 3. gr. reglna Reykjavíkurborgar um akstursþjónustu aldraðra.“

Kærandi hafi sótt um akstursþjónustu fatlaðs fólks, í 12 mánuði, þann 1. október 2024 sem hafi verið synjað á Rafrænni miðstöð Reykjavíkurborgar með bréfi þann 8. október 2024. Framangreindri umsókn hafi verið synjað þar sem aðstæður kæranda hafi ekki fallið að skilgreiningu 2. gr. laga um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir nr. 38/2018, sbr. 1. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu. Þá hafi framangreindri umsókn einnig verið synjað þar sem kærandi gæti nýtt sér aðra ferðamöguleika, sbr. 1. mgr. 2. gr. framangreindra reglna, þ.e. akstursþjónustu aldraðra. Kærandi hafi skotið framangreindri synjun til áfrýjunarnefndar velferðarráðs þann 8. október 2024. Áfrýjunarnefnd velferðarráðs Reykjavíkurborgar hafi tekið málið fyrir á fundi sínum þann 16. október [2024] og afgreitt það með eftirfarandi bókun:

„Áfrýjunarnefnd velferðarráðs staðfesti synjun starfsmanna á Rafrænni miðstöð Reykjavíkurborgar um akstursþjónustu fatlaðs fólks skv. 1. gr. reglna fyrir sameiginlega akstursþjónustu fatlaðs fólks á höfuðborgarsvæðinu.“

Kærandi hafi nú skotið ákvörðun áfrýjunarnefndar velferðarráðs Reykjavíkurborgar til úrskurðarnefndar velferðarmála.

Fram komi í 29. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga að fatlað fólk skuli eiga kost á akstursþjónustu sem miði að því að það geti farið allra sinna ferða með þeim hætti sem það kjósi, á þeim tíma sem það velji og gegn viðráðanlegu gjaldi. Markmið akstursþjónustu sé að gera þeim sem ekki geti nýtt sér almenningsfarartæki vegna fötlunar kleift að stunda atvinnu og nám og njóta tómstunda. Þá komi fram í 3. mgr. 29. gr. framangreindra laga að ráðherra setji nánari leiðbeiningar. Núgildandi reglur um sameiginlega akstursþjónustu fatlaðs fólks á höfuðborgarsvæðinu hafi tekið gildi 1. júlí 2020, verið samþykktar á fundi velferðarráðs Reykjavíkurborgar þann 12. febrúar 2020 og á fundi borgarráðs þann 20. febrúar 2020. Fyrrgreindar reglur séu settar með stoð í 29. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga og III. kafla laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir.

Með umsókn, dags. 1. október 2024, hafi kærandi sótt um akstursþjónustu fatlaðs fólks. Framangreindri umsókn hafi verið synjað á Rafrænni miðstöð með bréfi þann 8. október 2024 þar sem fötlun kæranda hafi ekki fallið að skilgreiningu 2. gr. laga um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir nr. 38/2018, sbr. 1. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu.

Eftirfarandi komi fram í 1. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu:

„Akstursþjónusta fatlaðs fólks er ætluð til afnota fyrir þá íbúa Reykjavíkur, Garðabæjar, Mosfellsbæjar og Seltjarnarness sem uppfylla það skilyrði að fötlun þeirra falli að skilgreiningu 2. gr. laga um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir nr. 38/2018, og að þeir eigi ekki rétt á niðurgreiddri akstursþjónustu frá öðrum aðilum eða rétt á akstri samkvæmt öðrum lögum, reglugerðum eða reglum.“

Þá segi meðal annars í 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir:

„1. Fötlun: Afleiðing skerðinga og hindrana af ýmsum toga sem verða til í samspili fólks með skerðingar og umhverfis og viðhorfa sem hindra fulla og árangursríka samfélagsþátttöku til jafns við aðra. Skerðingar hlutaðeigandi einstaklings eru langvarandi og hindranirnar til þess fallnar að viðkomandi verði mismunað vegna líkamlegrar, geðrænnar eða vitsmunalegrar skerðingar eða skertrar skynjunar.

2. Fatlað fólk: Fólk með langvarandi líkamlega, geðræna eða vitsmunalega skerðingu eða skerta skynjun sem verður fyrir ýmiss konar hindrunum sem geta komið í veg fyrir fulla og árangursríka samfélagsþátttöku til jafns við aðra ef aðstoðar nýtur ekki við.

3. Stuðningsþarfir: Þarfir einstaklings fyrir þjónustu eða aðstoð í daglegu lífi vegna fötlunar. Stuðningsþarfir eru einstaklingsbundnar en geta einnig tekið mið af þörfum fjölskyldu einstaklingsins. Við mat á stuðningsþörfum er stuðst við samræmdar aðferðir.“

Þá komi meðal annars fram í 3. mgr. 1. gr. reglna fyrir sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu að akstursþjónusta sé ætluð til afnota fyrir þá íbúa Reykjavíkur sem uppfylli það skilyrði að fötlun þeirra falli að skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Þá sé einnig tekið fram að umsækjandi skuli uppfylla annað eða bæði eftirfarandi skilyrða:

„a. Er hreyfihamlaður og þarf að nota hjólastól. Skilyrði er að um sé að ræða varanlega hreyfihömlun eða hreyfihömlun sem hefur varað í þrjá mánuði eða lengur.

b. Er ófær um að nota almenningssamgöngur vegna annarrar langvarandi fötlunar.“

Ljóst sé að kærandi falli hvorki að framangreindri skilgreiningu um fötlun né sé hann talinn vera með langvarandi hreyfihömlun eða ófær um að nota almenningssamgöngur vegna annarrar langvarandi fötlunar. Samkvæmt gögnum sem hafi legið fyrir á fundi áfrýjunarnefndar velferðarráðs þann 16. október 2024 þiggi kærandi ekki aðra stuðningsþjónustu á vegum velferðarsviðs Reykjavíkurborgar. Í læknisvottorði, dags. 23. september 2024, komi fram að kærandi sé greindur með heilabilun á grunni Lewy sjúkdóms. Þá sé tekið fram að sjúkdómurinn valdi vitrænni skerðingu og heilabilun sem lýsi sér meðal annars í sértækri skerðingu á sjónrænni úrvinnslu og stýrifærni (framkvæmd, athygli og einbeiting). Þá sé tekið fram að framangreint geri það að verkum að einstaklingar með þennan sjúkdóm missi færni til að aka bíl og að brýnt sé að kærandi hljóti akstursþjónustu fatlaðs fólks. Fagfundur rafrænnar miðstöðvar hafi ekki mælt með samþykki á umsókn kæranda um akstursþjónustu fyrir fatlað fólk.

Líkt og fram komi í læknisvottorði, dags. 23. september 2024, eigi kærandi við sjúkdóm að stríða en ekki fötlun í skilningi 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Þá sé einnig ljóst að kærandi uppfylli hvorki skilyrði a. liðar 3. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu um að einstaklingar sem rétt hafi á akstursþjónustu fatlaðs fólks skuli vera hreyfihamlaðir og noti hjólastól né skilyrði b. liðar 3. mgr. 1. gr. framangreindra reglna þar sem kærandi sé ekki með langvarandi fötlun samkvæmt skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Bæði eða annað framangreindra skilyrða þurfi að vera uppfyllt til að einstaklingar geti átt rétt á akstursþjónustu fatlaðs fólks. Á fundi áfrýjunarnefndar velferðarráðs þann 16. október 2024 hafi legið fyrir að kærandi hefði þegar fengið samþykkta akstursþjónustu aldraðra í áfrýjunarnefnd þann 2. október 2024. Áfrýjunarnefnd velferðarráðs hafi því tekið undir mat starfsmanna miðstöðvar Reykjavíkurborgar að samþykkja ekki framangreinda umsókn um akstursþjónustu fatlaðs fólks í 12 mánuði.

Með hliðsjón af öllu framangreindu hafi það verið mat áfrýjunarnefndar velferðarráðs Reykjavíkurborgar að staðfesta bæri synjun Rafrænnar miðstöðvar, dags. 8. október 2024, varðandi umsókn kæranda um akstursþjónustu fatlaðs fólks þar sem fötlun kæranda falli ekki að skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir, sbr. 1. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu.

Með hliðsjón af öllu því sem að framan greini megi telja það ljóst að ákvörðun áfrýjunarnefndar velferðarráðs Reykjavíkurborgar hafi hvorki brotið gegn fyrrgreindum reglum Reykjavíkurborgar fyrir sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu, lögum nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga, lögum nr. 38/2018  um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir eða ákvæðum annarra laga eða reglna. Þá beri að nefna að áfrýjunarnefnd velferðarráðs Reykjavíkurborgar telji að málsmeðferð í máli kæranda hafi verið í samræmi við 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

IV.  Niðurstaða

Kærð er ákvörðun Reykjavíkurborgar um að synja umsókn um akstursþjónustu fatlaðs fólks.

Í 29. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga er kveðið á um akstursþjónustu fatlaðs fólks. Þar segir í 1. mgr.:

„Fatlað fólk skal eiga kost á akstursþjónustu sem miðar að því að það geti farið allra sinna ferða með þeim hætti sem það kýs og á þeim tíma sem það velur gegn viðráðanlegu gjaldi. Markmið akstursþjónustu er að gera þeim sem ekki geta nýtt sér almenningsfarartæki vegna fötlunar kleift að stunda atvinnu og nám og njóta tómstunda.“

Samkvæmt 2. gr. laga nr. 38/2018 er fötlun skilgreind sem:

„Afleiðing skerðinga og hindrana af ýmsum toga sem verða til í samspili fólks með skerðingar og umhverfis og viðhorfa sem hindra fulla og árangursríka samfélagsþátttöku til jafns við aðra. Skerðingar hlutaðeigandi einstaklings eru langvarandi og hindranirnar til þess fallnar að viðkomandi verði mismunað vegna líkamlegrar, geðrænnar eða vitsmunalegrar skerðingar eða skertrar skynjunar.“

Þá er í sömu grein að finna skilgreiningu á fötluðu fólki, en þar segir:

„Fólk með langvarandi líkamlega, geðræna eða vitsmunalega skerðingu eða skerta skynjun sem verður fyrir ýmiss konar hindrunum sem geta komið í veg fyrir fulla og árangursríka samfélagsþátttöku til jafns við aðra ef aðstoðar nýtur ekki við.“

Reykjavíkurborg hefur útfært nánar framkvæmd akstursþjónustu fyrir fatlað fólk með reglum nr. 645/2020 fyrir sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu. Samkvæmt 1. mgr. 1. gr. reglnanna er akstursþjónusta fatlaðs fólks ætluð til afnota fyrir þá íbúa Reykjavíkur, Garðabæjar, Mosfellsbæjar og Seltjarnarness sem uppfylla það skilyrði að fötlun þeirra falli að skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir nr. 38/2018 og að þeir eigi ekki rétt á niðurgreiddri akstursþjónustu frá öðrum aðilum eða rétt á akstri samkvæmt öðrum lögum, reglugerðum eða reglum.

Þá segir í 3. mgr. 1. gr. reglnanna að umsækjandi skuli uppfylla annað eða bæði eftirfarandi skilyrða:

1. Er hreyfihamlaður og þarf að nota hjólastól. Skilyrði er að um sé að ræða varanlega hreyfihömlun eða hreyfihömlun sem hefur varað í þrjá mánuði eða lengur.
2. Er ófær um að nota almenningssamgöngur vegna annarrar langvarandi fötlunar.“

Af hálfu Reykjavíkurborgar hefur komið fram að það sé ljóst að kærandi hvorki falli að skilgreiningu 2. gr. laga nr. 38/2018 um fötlun né sé hann með langvarandi hreyfihömlun. Þá sé kærandi ekki ófær um að nota almenningssamgöngur vegna annarrar langvarandi fötlunar. Í læknisvottorði, dags. 23. september 2024, komi fram að kærandi eigi við sjúkdóm að stríða en ekki fötlun í skilningi 2. gr. laga nr. 38/2018 um þjónustu við fatlað fólk með langvarandi stuðningsþarfir. Þá sé einnig ljóst að kærandi uppfylli hvorki skilyrði a. liðar 3. mgr. 1. gr. reglna um sameiginlega akstursþjónustu við fatlað fólk á höfuðborgarsvæðinu um að einstaklingar þurfi að vera hreyfihamlaðir og nota hjólastól né skilyrði b. liðar 3. mgr. 1. gr. reglnanna um að vera ófær um að nýta sér almenningssamgöngur vegna annarrar langvarandi fötlunar. Bæði eða annað þeirra skilyrða þurfi að vera uppfyllt til að einstaklingar geti átt rétt á akstursþjónustu fatlaðs fólks. Reykjavíkurborg hefur einnig vísað til þess að kærandi hafi þegar fengið samþykkta akstursþjónustu aldraðra, sbr. ákvörðun áfrýjunarnefndar, dags. 2. október 2024.

Líkt og fram kemur í 29. gr. laga nr. 40/1991 er markmið akstursþjónustu fatlaðs fólks að gera þeim sem ekki geta nýtt sér almenningsfarartæki vegna fötlunar kleift að stunda atvinnu og nám og njóta tómstunda. Af gögnum málsins og afstöðu Reykjavíkurborgar verður ekki ráðið að kærandi sé fatlaður í skilningi laga nr. 38/2018 en slíkt er skilyrði til að eiga rétt á akstursþjónustu á grundvelli 29. gr. laga nr. 40/1991. Að því virtu er það niðurstaða úrskurðarnefndar velferðarmála að staðfesta beri hina kærðu ákvörðun.

Ú R S K U R Ð A R O R Ð

Ákvörðun velferðarsviðs Reykjavíkurborgar, dags. 16. október 2024, um að synja umsókn A, um akstursþjónustu fatlaðs fólks, er staðfest.

F.h. úrskurðarnefndar velferðarmála

Hólmfríður Birna Guðmundsdóttir