Synjun á skólaakstri
Föstudaginn 2. nóvember 2023 var kveðinn upp svohljóðandi
Úrskurður
í máli nr. MRN22110177
Kæra, kröfur og kæruheimild
Mennta- og barnamálaráðuneytinu barst hinn 28. nóvember 2022, stjórnsýslukæra A og B (hér eftir nefnd „kærendur“), dags. 28. nóvember 2022, vegna ákvörðunar [sveitarfélagsins] X um að synja kærendum um skólaakstur fyrir barn þeirra að heimili þeirra. Málið fékk númerið MRN22110177 í málaskrá ráðuneytisins, sbr. jafnframt MRN23110209.
Af kærunni verður ráðið að kærendur krefjast þess að ákvörðun X verði felld úr gildi.
Ákvörðun X er kærð á grundvelli 1. mgr. 47. gr. laga um grunnskóla, nr. 91/2008, sbr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, og barst kæra innan kærufrests.
Málsatvik
Kærendur búa á [bænum] Y í Z í sveitarfélaginu X, ásamt barni þeirra sem gengur í grunnskóla sem rekinn er af sveitarfélaginu. Gögn málsins bera með sér að kærendur áttu í samskiptum við sveitarstjóra X og óskuðu eftir skólaakstri í lok marsmánaðar árið 2022. Þann 26. apríl 2022 svaraði sveitarstjóri kærendum og bauð þeim að skrifa undir samning um akstursgjald vegna þátttöku þeirra í skólaakstri. Með svari, dags. 1. maí 2022, höfnuðu kærendur tillögu sveitarstjóra. Um miðjan ágúst sama ár höfðu kærendur aftur samband við sveitarstjóra og spurðu hvort það væri komin niðurstaða í málið. Með svari sveitarstjóra, dags. 18. ágúst 2022, greindi sveitarstjóri frá því að vegna aðstæðna í Z væri eingöngu í boði að sækja barnið við nánar tilgreindan afleggjara í 10 km. fjarlægð frá heimili kærenda. Með erindi, dags. 29. ágúst 2022, ítrekuðu kærendur ósk sína eftir skólaakstri að heimili sínu og óskuðu þau jafnframt eftir því að mál þeirra yrði tekið fyrir af skólanefnd. Á fundi skólanefndar X, dags. 7. september 2022, bókaði skólanefnd um málið og var bókun nefndarinnar tekin upp í bókun sveitarstjórnar þann 22. september 2022. Í bókun skólanefndar kemur fram að það sé niðurstaða nefndarinnar að aðstæður í Z komi í veg fyrir skólaakstur að heimili kærenda. Var sveitarstjóra falið að vinna að lausn málsins með kærendum. Þann 9. september 2022 tilkynnti sveitarstjóri kærendum niðurstöðu skólanefndar og gerði kærendum grein fyrir mögulegum leiðum til að leysa málið, sem kærendur samþykktu ekki.
Málsmeðferð
Stjórnsýslukæran barst mennta- og barnamálaráðuneyti þann 28. nóvember 2022. Með bréfi til sveitarfélagsins, dags. 17. janúar 2023, óskaði ráðuneytið eftir öllum gögnum málsins og spurði sveitarfélagið tilgreindra spurninga er vörðuðu form hinnar kærðu ákvörðunar. Svar X ásamt gögnum málsins bárust ráðuneytinu 10. mars 2023, þar sem sveitarfélagið áskildi sér m.a. rétt til að koma frekari sjónarmiðum á framfæri í málinu komi til þess að ráðuneytið taki kæruna til efnislegrar umfjöllunar. Var kærendum veitt tækifæri til að bregðast við efni umsagnar og gagna X og bárust athugasemdir kærenda þann 27. mars 2023.
Með bréfi ráðuneytisins til X, dags. 19. júlí 2023, óskaði ráðuneytið eftir því að sveitarfélagið lýsi afstöðu sinni til kærunnar ásamt tilgreindum upplýsingum og skýringum. Svör X, ásamt fylgigögnum, bárust ráðuneytinu þann 21. ágúst 2023. Með bréfi, dags. 21. ágúst 2023, var kærendum veitt tækifæri til að bregðast við svörum sveitarfélagsins og bárust athugasemdir kærenda þann 31. ágúst 2023.
Málsástæður
IV.1 Málsástæður kærenda
Í gögnum málsins kemur fram að kærendur hafi ítrekað óskað eftir því að barn þeirra fái skólaakstur. Sveitarfélagið hafi hafnað beiðnum þeirra með vísan til aðstæðna í Z, þar sem kærendur eru búsettir, en þeir telja að ekki hafi komið fram af hálfu sveitarfélagsins um hvers konar aðstæður er að ræða. Kærendur benda á að samkvæmt lögum um grunnskóla, nr. 91/2008, bera sveitarfélög ábyrgð á skólaakstri nemenda, sbr. 22. gr. laganna. Samkvæmt 4. gr. reglna um skólaakstur í grunnskóla, nr. 656/2009, skal skipuleggja skólaakstur í samræmi við þarfir nemenda með hliðsjón af öryggi þeirra, velferð og umhverfisaðstæðum, svo sem fjarlægðar milli heimilis og skóla. Að mati kærenda hafi X ekki sinnt lögbundinni skyldu sinni til að sjá barni þeirra fyrir skólaakstri til og frá heimili þeirra. Fram kemur að kærendur telji tillögu X, um að kærendur aki barninu í veg fyrir skólabíl að afleggjara að […], ekki viðunandi fyrir barnið, þar sem hvorki er lýsing né skjól fyrir það á þeim stað.
Þá kemur fram í gögnum málsins að kærendur telji að sveitarfélagið hafi brotið gegn rannsóknarreglu 10. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993, við vinnslu máls þeirra, en að mati kærenda kannaði sveitarfélagið ekki aðstæður í Z með tilliti til skólaaksturs á árinu 2022. Kærendur telja sveitarfélagið jafnframt ekki hafa sinnt leiðbeiningaskyldu sinni samkvæmt 7. gr. stjórnsýslulaga gagnvart kærendum. Kærendur vísa jafnframt til þess að ákvörðunin hafi verið í andstöðu við jafnræðisreglu þar sem sveitarfélagið hafi viðurkennt þjónustuskyldu við fyrrum ábúenda Y. Þessu til stuðnings vísa kærendur í ódagsett minnisblað X um fyrirkomulag vetrarþjónustu þar sem fram kemur að: „[…] er héraðsvegur sem var þrátt fyrir það mokaður óreglulega á kostnað sveitarfélagsins meðan þar var búseta og sveitarfélagið hafði þjónustuskyldu við íbúa sem þar bjó. Frá haustinu 2017 hefur […] ekki verið mokaður á kostnað sveitarfélagsins“. Kærendur benda á að samkvæmt upplýsingum frá Vegagerðinni væri vegurinn upp Z að Y […] hæfur til skólaaksturs ef hann yrði mokaður. Að sögn kærenda buðust þau til að taka á sig allan akstur barnsins á morgnanna á eigin kostnað gegn því að sveitarfélagið myndi sjá til þess að vegur […] yrði mokaður af sveitarfélaginu, en því boði hafi verið hafnað. Að mati kærenda er veghald vegar […] ekki á höndum þeirra, að undanskildum […] metrum að íbúðarhúsi þeirra. Þá telja kærendur að mokstur vega sveitarfélagsins sé grundvöllur skólasóknar barna í dreifbýlinu. Að sögn kærenda dugðu þær greiðslur, sem sveitarfélagið bauð þeim til að mæta kostnaði við akstur barns þeirra, ekki fyrir kostnaði við mokstur og var kostnaðarþátttaka sveitarfélagsins háð því að barnið færi í skólabílinn við […], þ.e. ekki yrði greitt ef barnið yrði of seint eða ef aðstæður vegna ófærðar kæmu upp. Töldu kærendur sér ekki fært að samþykkja slíkt fyrirkomulag. Kærendur benda á að sá vegur sem […] liggur að […] er mokaður af sveitarfélaginu þrjá daga í viku þar sem Vegagerðin greiðir helming kostnaðar á móti sveitarfélaginu og telja kærendur að sama fyrirkomulag ætti að gilda um veg […].
IV.2 Málsástæður X
Að mati X fól afgreiðsla skólanefndar X, dags. 7. september 2022, ekki í sér stjórnvaldsákvörðun heldur hafi verið að ræða ákvörðun um skipulag og fyrirkomulag skólaaksturs, sbr. 22. gr. laga um grunnskóla, nr. 91/2008, og 3. gr. reglna nr. 656/2009 um skólaakstur í grunnskóla. Að sögn sveitarfélagsins er ástæða þess að það hefur ekki talið sig geta sótt og skilað barni kærenda heim að Y sú að vegurinn upp Z að Y er í slæmu ástandi og ekki mokaður reglulega. Að sögn X eru yfirborð og vegaxlir vegarins í því horfi að ekki sé fyllilega öruggt að láta fólksflutningabifreið með skólabörn aka þar um á vetrartíma. Sveitarfélagið vísar til þess að samkvæmt upplýsingum frá Vegagerðinni sé burðarþol á veginum öllum skert hluta ársins og að óheimilt sé „að aka um hann á þungum fólksbílum, rútum eða tækjum þegar snjóa tekur að leysa að vori og bleyta eykst á svæðinu“. Samkvæmt sveitarfélaginu er vegurinn skilgreindur í vegaskrá sem héraðsvegur og telst því þjóðvegur, sbr. 8. gr. vegalaga nr. 80/2007 og því í umsjá Vegagerðarinnar, sbr. 13. gr. vegalaga, sem telst vera veghaldari vegarins. X hafnar þeim málsástæðum kærenda að sveitarfélagið hafi ekki kannað aðstæður í Z á árinu 2022 með tilliti til skólaaksturs. Bendir sveitarfélagið á að í gögnum málsins megi finna tölvupóst frá framkvæmdastjóra C, þjónustuaðila skólaakstursins, til sveitarstjóra, dags. 18. júlí 2022, þar sem eftirfarandi kemur fram:
„Fór og skoðaði aðstæður í Y. Þetta er vonlaus vegur fyrir skólaakstur að vetri, ekkert uppbyggður og þvengmjór. Þekki ekki snjóalög þarna en Y eru í ca 350 metra hæð yfir sjávarmáli og veðurfar eftir því trúlega. Þetta er […] km. afleggjari sem er ca. 30 mín akstur við bestu aðstæður, á ónýtum vegi. Útilokað að vera með skólaakstur þarna án snjómoksturs. Er mjög svartsýnn á svona lagað.“
Að sögn sveitarfélagsins er framkvæmdin sú að gera sérstakan samning við foreldra um kostnaðarþátttöku sveitarfélagsins í akstri foreldra í þeim tilfellum þar sem skólabíl er ekki unnt að aka heim að bæjum, en kærendur hafi hafnað því að gera slíkan samning. Í gögnum málsins kemur fram að X geti boðið kærendum að barn þeirra sé sótt og því skilað við afleggjarann að […] og að gerður yrði samningur við kærendur um kostnaðarþátttöku sveitarfélagsins í akstri kærenda að […]. X kveðst hafa boðið kærendum að barn þeirra nýti sér þjónustu í húsakynnum […] eftir skóla, þannig að kærendur geti sótt barnið þangað í lok vinnudags þeirra. Þá hefur sveitarfélagið jafnframt lagt til að barn kærenda gæti nýtt ferðir með skólabíl inn á [sveitarfélagið] D og farið þannig til kærenda, en annað þeirra á þar lögheimili […]. Sveitarfélagið kveðst einnig hafa ítrekað boðið kærendum að aka barni þeirra að Y á „meðan aðstæður á svæðinu geta talist öruggar fram að fyrstu snjóum og skilyrði til aksturs eru nægilega góð“. Að sögn sveitarfélagsins hafa þessar tillögur ekki leitt af sér lausn málsins. X telur sér ekki unnt að koma til móts við kröfur kærenda í ljósi ómöguleika fyrir skólabíl að keyra upp Z að Y. Að sögn sveitarfélagsins hafa engin skólabörn verið búsett ofan […] í Z um árabil og því enginn skólaakstur þangað, þar til kærendur settust að á Y fyrir fáeinum árum síðan. Sveitarfélagið bendir á að þó svo að sveitarfélagi sé skylt að annast skólaakstur, þá geti ekki falist í því að sveitarfélag skuli sjá um akstur á vegum í slæmu ástandi og þar sem snjómokstri er ekki sinnt. X telur það ganga út fyrir sjónarmið um meðalhóf að ætlast til þess að sveitarfélag geri út sérútbúna jeppa eða önnur tæki til að sinna skólaakstri á bæi sem eru í slæmu vegasambandi. Að mati X er eðlilegra í slíkum tilvikum að koma til móts við foreldra, sem kjósa að búa afskekkt og á bæjum þar sem umhverfisaðstæður hindri skólaakstur, með því að foreldrar annist sjálf þann hluta aksturs sem er of erfiður fyrir bíla á vegum sveitarfélagsins og sveitarfélagið taki þátt í að mæta kostnaði foreldranna vegna slíks aksturs. X telur sig í fullum rétti með að hafna beiðni kærenda um skólaakstur að Y og telur sig leggja fram sanngjarna lausn „sem er í samræmi við sjónarmið um meðalhóf og jafnræði hvað varðar aðra íbúa sveitarfélagsins sem eins er ástatt um.“
Í bréfi sveitarfélagsins til ráðuneytisins, dags. 10. mars 2023, kemur einnig fram að sveitarfélagið telji ekki augljóst að kæra kærenda sé tæk til efnismeðferðar hjá ráðuneytinu og bendir sveitarfélagið á 8. gr. reglna nr. 656/2009 um skólaakstur í grunnskóla. X fái ekki séð að ráðuneytið verði sett í þá stöðu að ákveða fyrirkomulag skólaaksturs í sveitarfélagi, enda komi þar til matskennd atriði sem taka þurfi tillit til, sem útlistað er í 1. mgr. 3. gr. og 4. gr. reglna nr. 656/2009 og er á hendi sveitarfélagsins að taka ákvarðanir um.
Niðurstaða
V.1 Kæruheimild
Í 4. gr. laga um grunnskóla, nr. 91/2008, er fjallað um yfirstjórn grunnskólamála. Þar segir meðal annars að ráðherra fari með yfirstjórn þeirra málefna sem lögin taki til. Ráðuneytið hafi eftirlit með því að sveitarfélög uppfylli þær skyldur sem lögin, reglugerðir og reglur settar samkvæmt þeim og aðalnámskrá grunnskóla kveði á um. Þá segir í 47. gr. laga um grunnskóla að ákvarðanir um réttindi og skyldur nemenda sem teknar eru á grundvelli laganna, að undanskildum ákvörðunum um námsmat, sbr. 9. gr. laga nr. 76/2016, séu kæranlegar til ráðherra.
Samkvæmt 22. gr. laga, nr. 91/2008, bera sveitarfélög ábyrgð á skipulagi skólaaksturs þar sem hann á við og standa straum af kostnaðinum. Á grundvelli þessa ákvæðis hafa verið settar reglur nr. 656/2009 um skólaakstur í grunnskóla. Í 8. gr. reglnanna er fjallað um meðferð ágreiningsmála. Þar segir að telji foreldri einhverju áfátt í fyrirkomulagi skólaaksturs eða að á rétti barns sé brotið getur foreldri leitað leiðréttingar hjá sveitarstjórn eða hlutaðeigandi skólastjóra.
Í máli þessu liggur fyrir að kærendur hafa um nokkurt skeið verið ósáttir við fyrirkomulag skólaaksturs fyrir barn þeirra og m.a. átt í samskiptum um það við sveitarstjóra X í mars til ágúst 2022. Með erindi, dags. 29. ágúst 2022, hafi þau ítrekað ósk sína eftir skólaakstri að heimili sínu og óskað eftir því að mál þeirra yrði tekið fyrir af skólanefnd. Á fundi skólanefndar X, dags. 7. september 2022, hafi skólanefnd bókað um máli á þann veg að það væri niðurstaða nefndarinnar að aðstæður í Z kæmu í veg fyrir skólaakstur að heimili kærenda. Var sveitarstjóra falið að vinna að lausn málsins með kærendum. Þann 9. september 2022 tilkynnti sveitarstjóri kærendum niðurstöðu skólanefndar og gerði kærendum grein fyrir mögulegum leiðum til að leysa málið, sem kærendur samþykktu ekki. Jafnframt liggur fyrir að bókun skólanefndar vegna máls kærenda, dags. 7. september 2022, var tekin upp í bókun sveitarstjórnar X þann 22. september 2022.
Samkvæmt framansögðu skutu kærendur því sem þau töldu vera áfátt í fyrirkomulagi skólaaksturs til skólanefndar sem skv. 1. mgr. 6. gr. laga um grunnskóla fer með málefni grunnskóla í umboði sveitarstjórnar. Í bókun skólanefndar, sem síðar var staðfest í sveitarstjórn, fólst formleg synjun á ósk kærenda um tiltekið fyrirkomulag skólaaksturs sem var beint að kærendum sérstaklega og fól í sér að af hálfu sveitarfélagsins var bundinn endir á þann þátt málsins. Að mati mennta- og barnamálaráðuneytisins fólst í þessari afgreiðslu stjórnvaldsákvörðun, sbr. 2. mgr. 1. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, sem er kæranleg til mennta- og barnamálaráðuneytis samkvæmt 47. gr. laga um grunnskóla.
V.2 Synjun á beðni kærenda um tiltekið fyrirkomulag skólaakstur.
Mál þetta varðar synjun X á beiðni kærenda um að skipuleggja reglulegan skólaakstur frá grunnskóla sveitarfélagsins að heimili barns kærenda. Samkvæmt gögnum málsins er synjunin byggð á því að ekki sé unnt að tryggja öryggi barna og ökumanns í skólabíl á þessari leið vegna ástands vegarins sem liggur að heimili kærenda. Óumdeilt er að enginn skipulagður snjómokstur er á veginum en jafnframt hefur komið fram af hálfu sveitarfélagsins að yfirborð vegarins og vegaxlir séu ekki í góðu ástandi. Af kæru má aftur á móti ráða að kærendur telji að sveitarfélaginu sé skylt að skipuleggja reglulegan snjómokstur um umræddan veg svo skólabíll geti keyrt veginn. Þá má ráða af kærunni að sveitarfélagið hafi boðið kærendum nokkrar útfærslur á skólaakstri, þar á meðal samning við kærendur um að greiða kostnað vegna aksturs barnsins í skólann, að aka barninu á aðra staði en á heimili barnsins og að aka barninu að heimilinu hluta árs. Af gögnum málsins má ráða að kærendur telji þessar tillögur sveitarfélagsins óásættanlegar, þ.m.t. m.t.t. öryggis barnsins.
Eins og að framan greinir leiðir af 22. gr. laga um grunnskóla að sveitarfélög bera ábyrgð á skipulagi skólaaksturs þar sem hann á við og standa straum af kostnaðinum við hann. Með skólaakstri er átt við akstur á milli heimilis og grunnskóla þar sem þess er þörf til að tryggja jafnan aðgang nemenda að grunnskólanámi, sbr. 2. mgr. 1. gr. áðurnefndra reglna nr. 656/2009 um skólaakstur í grunnskólum. Samkvæmt 1. mgr. 2. gr. bera sveitarfélög kostnað og ábyrgð á öryggi, velferð og hagsmunum nemenda í skólaakstri og að uppfylltar séu kröfur laga og reglugerða um umferðaröryggi. Í 3. gr. er kveðið á um fyrirkomulag skólaaksturs og akstursáætlun. Þar segir að sveitarstjórn setji, að fenginni umsögn skólanefndar, reglur um fyrirkomulag skólaaksturs er taki meðal annars mið af kennsluskipan, fjölda nemenda, aldri þeirra, samsetningu nemendahóps og umhverfisaðstæðum. Fjallað er um skipulag skólaaksturs í 4. gr. reglnanna. Í 1. mgr. 4. gr. reglnanna segir að skólaakstur skuli skipulagður í samræmi við þarfir nemenda með hliðsjón af öryggi þeirra, velferð og umhverfisaðstæðum, svo sem fjarlægðar milli heimilis og skóla. Séu umhverfisaðstæður með þeim hætti að ekki er ástæða til að óttast um öryggi og velferð nemenda er heimilt að skipuleggja skólaakstur með þeim hætti að skólabifreið aki samkvæmt áætlun og stöðvi á tilgreindum biðstöðvum, sbr. 2. mgr. 4. gr. Þá er sveitarstjórn heimilt að semja við foreldra um þátttöku þeirra í skólaakstri, sbr. 4. mgr. 4. gr.
Samkvæmt framansögðu er það lögbundið hlutverk sveitarfélaga að skipuleggja skólaakstur og standa straum af kostnaði við hann. Af lagagrundvellinum leiðir að sveitarfélög hafa ákveðið svigrúm til að úfæra skólaakstur að því gefnu að skipulagið sé byggt á málefnalegum sjónarmiðum og að öðru leyti í samræmi við meginreglur stjórnsýsluréttar, þar á meðal meðalhófsreglu og jafnræðisreglu. Að mati mennta- og barnamálaráðuneytisins er málefnalegt að líta til sjónarmiða sem tengjast umhverfisaðstæðum og öryggi barna og þjónustuaðila á vegum þegar sveitarfélag skipuleggur skólaakstur, sbr. jafnframt 1. mgr. 4. gr. reglna um skólaakstur í grunnskólum. Vegna athugasemda kærenda er rétt að fram komi að mennta- og barnamálaráðuneytið fellst ekki á með kærendum það leiði af 22. gr. laga um grunnskóla að sveitarfélögum beri í öllum tilvikum ábyrgð á því að aka börnum frá grunnskóla alveg að heimili þeirra. Í því sambandi er m.a. vísað til þess að í reglum nr. 656/2009 er gert ráð fyrir því að heimilt sé að skipuleggja skólaakstur með þeim hætti að skólabíll aki samkvæmt áætlun og stöðvi á tilgreindum biðstöðvum.
Eins og áður greinir er niðurstaða sveitarfélagsins um skólaakstur barns kærenda byggð á að ástand vegarins að heimili kærenda sé ófullnægjandi fyrir almenna fólksflutninga. Byggir þessi niðurstaða á gögnum, þ.m.t. upplýsingum sem sveitarfélagið aflaði í júlí 2022 frá C, sem þjónustar sveitarfélagið um skólaakstur, þar sem kemur fram sú afstaða þjónustuaðilans til þess að vegurinn sé „ónýtur“ og að útilokað sé að vera með skólaakstur þar um án snjómoksturs. Með vísan til fyrirliggjandi gagna fær mennta- og barnamálaráðuneytið ekki annað séð en að fullnægjandi upplýsingar hafi legið fyrir hjá sveitarfélaginu um möguleika á að sinna skólaakstri að heimili kærenda, sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, og að sveitarfélagið hafi dregið forsvaranlegar ályktanir af þessum upplýsingum. Mennta- og barnamálaráðuneytið gerir því ekki athugasemdir við að X hafi ekki litið svo á að það væri fær kostur að skipuleggja skólaakstur með þeim hætti að barni kærenda væri ekið alla leið frá grunnskóla sveitarfélagsins að heimili þeirra allt skólaárið.
Í máli þessu liggur að öðru leyti fyrir að sveitarfélagið hafi lagt til ýmsar leiðir til að koma til móts við kærendur varðandi skólaakstur, þar á meðal að ekið sé að heimili kærenda þar til fyrsti snjór falli en frá þeim tíma ekið samkvæmt áætlun að tilgreindum stöðum. Þá hafi sveitarfélagið boðið kærendum samning um kostnaðarþátttöku vegna skólaaksturs. Með þessum umleitunum telur ráðuneytið að sveitarfélagið hafi uppfyllt skyldu sína skv. 22. gr. laga um grunnskóla til að skipuleggja skólaakstur fyrir barn kærenda. Vegna athugasemda kærenda er rétt að fram komi að mennta- og barnamálaráðuneyti fær ekki séð af gögnum málsins að þau beri með sér að sveitarfélagið hafi áður sinnt skólaakstri að heimili kærenda. Þrátt fyrir að sveitarfélagið hafi mokað veginn að heimili kærenda óreglulega fram til haustsins 2017 er að mati ráðuneytisins ekki hægt að líta svo á að slíkt fyrirkomulag sé sambærilegt því sem kærendur fara fram á. Er því er ekki fallist á þá málsástæðu kærenda að sveitarfélagið hafi brotið gegn jafnræðisreglu stjórnsýslulaga með því að synja kærendum um skólaakstur að heimili þeirra.
Að því leyti sem málsástæður kærenda lúta að snjómokstri og ástandi vega bendir mennta- og barnamálaráðuneytið á að í vegalögum nr. 80/2007 er fjallað um veghald og fer innviðaráðuneytið með þau lög, sbr. 2. tölul. 1. mgr. 7. gr. forsetaúrskurðar um skiptingu stjórnarmálefna milli ráðuneyta í Stjórnarráði Íslands, nr. 6/2022. Kærendum er leiðbeint um að leita til innviðaráðuneytisins vegna ágreinings um veghald.
Með vísan til alls framangreinds er það niðurstaða mennta- og barnamálaráðuneytisins að ákvörðun skólanefndar X um að synja beiðni kærenda um að skipleggja skólaakstur að heimili kærenda, dags. 7. september 2022, sem var tilkynnt kærendum þann 9. september 2022, og tekin upp í bókun sveitarstjórnar þann 22. september 2022, hafi verið í samræmi við lög.
Úrskurðarorð
Ákvörðun X um að synja beiðni kærenda um skólaakstur fyrir barn þeirra frá grunnskóla sveitarfélagsins að heimili þeirra er staðfest.