Úrskurðir og álit

Þjónustuíbúð. Kærandi átti ekki rétt á þjónustuíbúð þar sem hann átti fasteign sem var yfir meðalverði á tveggja herbergja íbúð á höfuðborgarsvæðinu, sbr. c-lið 4. gr. reglna Reykjavíkurborgar um þjónustuíbúðir fyrir aldraða. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Úrskurður vegna kröfu um að leigusamningur frístundahúss verði framlengdur.

Framkvæmdir. Afsláttur.

Tímabundinn leigusamningur. Riftun.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og f-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli d-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Mál þetta lýtur að því að umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur var hafnað þar sem hann hafði þá ekki starfað að minnsta kosti í tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði frá því að ákvörðun um viðurlög skv. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 var tekin.

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, með þeim breytingum sem gerðar voru á málsgreininni með 21. gr. laga nr. 37/2009. Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þar sem undanþágu ákvæði áttu ekki við í máli kæranda þar sem hann var í fleiri en 20 ECTS einingum.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr., 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun um að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hann hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr., 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun um að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hún  hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest.

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Bílastæði.

Úrskurður - frístundahúsamál

Hugtakið hús. Kostnaðarskipting.

Ákvörðunartaka. Framkvæmdir. Verulegar endurbætur.

Hugtakið hús.

Kosning stjórnar.

Endurupptökubeiðni vegna máls nr. 100/2012

Húsaleigubætur. Ólögráða sonur kæranda dvaldist við nám innan sveitarfélags þar sem hann átti lögheimili er námið hófst og átti því ekki rétt á húsaleigubótum, sbr. 1. og 2. mgr. 4. gr. laga nr. 138/1997 um húsaleigubætur.

Sérstakar húsaleigubætur. Aðfinnslur. Mat sveitarfélagsins á því hvort kærandi uppfyllti undanþágu frá búsetuskilyrði reglna um sérstakar húsaleigubætur í Sandgerðisbæ, Garði og Vogum, vegna mikilla félagslegra erfiðleika, sbr. b-lið 4. gr., var ekki talið fullnægjandi. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og málinu vísað heim.

Fjárhagsaðstoð. Styrkur til að greiða tryggingu vegna húsaleigu. Aðfinnslur. Kærandi naut ekki fjárhagsaðstoðar í mánuðinum sem sótt var um og í mánuðinum á undan, sbr. 23. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg og átti því ekki rétt á styrk til að greiða tryggingu vegna húsaleigu. Hin kærða ákvörðun var því staðfest.

Fjárhagsaðstoð. Styrkur vegna tannlækninga. Aðfinnslur. Meðaltekjur kæranda voru yfir grunnfjárhæð, sbr. 11. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Hafnarfjarðarbæ, og uppfyllti kærandi því ekki skilyrði 18. gr. reglnanna um að hafa tekjur við eða undir grunnfjárhæð. Hin kærða ákvörðun var því staðfest.

Mál þetta lýtur að því hvort kærandi hafi aflað atvinnuleysisbóta með sviksamlegum hætti í skilningi 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr.134/2009. Kærandi þótti hafa brugðist trúnaðar- og upplýsingaskyldum sínum gagnvart vinnumálastofnun þegar hann fór erlendis án þess að láta stofnunina vita. Hin kærða ákvörðun var staðfest og var kæranda gert að greiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að skerða bótarétt kæranda vegna hlutastarfs á grundvelli 36.gr. laga um atvinnuleysistrygginga nr. 54/2006, er staðfest.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hans  á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest  

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að stöðva greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda þar sem hún hafði hafnað atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga, var felld úr gildi. Taldi nefndin að málið hefði ekki verið nægilega rannsakað af hálfu Vinnumálastofnunar sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að greiða kæranda bætur frá þeim degi sem umsókn hans var undirrituð var staðfest.

Ótímabundinn leigusamningur: Riftun. Tryggingafé.

Úrskurður vegna kröfu um framlengingu leigusamnings lóðar undir frístundahús

Upplýsingagjöf. Hússjóðsgjald.

Úrskurður vegna kröfu um framlengingu leigusamnings lóðar undir frístundahús

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli c- og g-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a- og d-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Sjúklingatrygging

Málinu vísað frá kærunefnd barnaverndamála þar sem kærendur eiga ekki aðild að hinni kærðu ákvörðun Barnaverndarstofu skv. 3. mgr. 84. gr. barnaverndarlaga.

Kröfu kæranda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar þeirra var vísað aftur til löglegrar meðferðar skv. 4. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga. Ekki hafði verið gætt að 22. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður bótarétt kæranda með vísan til 1. mgr. 58.gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 var felld úr gildi. Talið var að Vinnumálastofnun hefði ekki gætt að leiðbeiningaskyldu sbr. 7.gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, þegar kæranda hafi ekki verið leiðbeint um að aðgerðarleysi hans við skráningu á ráðningastofu gæti leitt til bótamissis.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hennar á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Kærandi  mætti ekki í boðað atvinnuviðtal og hafnaði starfi vegna heilsufarsvanda tengda vinnunni, en hafði ekki lagt fram nein gögn því til staðfestingar fyrr en við upphaf kærumáls. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hans  á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

Staðfest var niðurstaða Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um greiðslur atvinnuleysisbóta fyrir tímabilið 23. mars til 31. maí 2012. Kærandi staðfesti ekki atvinnuleit sína á umræddu tímabili líkt honum bar að gera skv. 6. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr., 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun um að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hún  hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli a-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli a-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Umsókn um tímabundið atvinnuleyfi á grundvelli laga nr. 97/2002 um atvinnuréttindi útlendinga. Frávísun.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á beiðni kröfuhafa um breytingu á skilmálum samnings um greiðsluaðlögun á grundvelli 1. mgr. 25. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

110%. Ágreiningur um verðmæti eigna sem komu til frádráttar niðurfærslu veðlána. Íbúðalánasjóði ber að meta hvert mál og gefa umsækjanda kost á að sýna fram á raunverð eigna telji hann eignir rangt metnar í skattframtali. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og málinu vísað heim.

Endurupptaka. 110%. Ekki talið að úrskurður í máli kæranda hafi byggst á ófullnægjandi eða röngum upplýsingum um málsatvik. Beiðni um endurupptöku hafnað.

Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Rannsóknarskylda framsalshafa skuldabréfs. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998. Lánayfirlit vegna fyrirhugaðrar sölu ekki talin hafa áhrif á greiðsluskyldu. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.

SIS-mat. 5. gr. a laga nr. 59/1992. Niðurstaða mats á stuðningsþörf fatlaðs einstaklings ekki talin til stjórnvaldsákvarðana. Engin stjórnvaldsákvörðun hafði verið tekin á grundvelli matsins. Kæru vísað frá.

Veðlánaflutningur. Eftir veðlánaflutning hefði veðstaða lánsins ekki uppfyllt skilyrði 3 . mgr. 19. gr. laga nr. 44/1998 þar sem fjárhæð lánsins hefði numið minna en 40% af fasteignamati íbúðarinnar, þ.e. 32%. Veðlánaflutningurinn uppfyllti því ekki skilyrði 1. mgr. 32. gr. reglugerðar nr. 522/2004, sbr. 4. mgr. 21. gr. laga um húsnæðismál. Hin kærða ákvörðun staðfest.  

Sjúklingatrygging

Meðlag

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hennar á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Kærandi  mætti ekki í boðað atvinnuviðtal og hafnaði starfi á þeim forsendum að hún gæti ekki unnið kvöldvinnu, starfið sem henni bauðst var hinsvegar dagvinna. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

Síðari úrskurður úrskurðarnefndar atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða í máli þessu sem kveðinn var upp í kjölfar þess að málið fór fyrir umboðsmann Alþingis. Ekki var talið hægt að útiloka að brot á rannsóknarskyldu í málinu hafi leitt til þess að kæranda var ekki leiðbeint á fullnægjandi hátt um möguleika sína á því að gera námssamning. Úrskurðarnefndin taldi rétt að ógilda ákvörðun Vinnumálastofnunar og vísa máli kæranda til löglegrar meðferðar.

Kærandi var talinn hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hann fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Honum var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Málinu var vísað frá þar sem ekki lá fyrir kæranleg ákvörðun Vinnumálastofnunar sbr. 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar sbr. 1. og 2. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.  

Hin kærða ákvörðun var ómerkt og Vinnumálastofnun gert að taka málið fyrir að nýju þar sem andmælaregla stjórnsýsluréttar, sbr. 13. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993 var brotin. Þá taldi nefndin að hin kærða ákvörðun hafi ekki verið kynnt kæranda með fullnægjandi hætti, sbr. 1. mgr. 20. gr. stjórnsýslulaga.

Endurkrafa

Í málinu var til úrlausnar hvort sú ákvörðun barnaverndarnefnar, að loka máli því sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefndinni, hafi verið lögmæt. Hin kærða niðurstaða var felld úr gildi þar sem ljóst var af gögnum málsins að nauðsynlegt væri að sú ráðstöfun sem beitt hefur verið samkvæmt barnaverndarlögum haldist þar til fyrir liggur að kærandi muni njóta viðeigandi þjónustu og aðstoðar áfram. 

Vextir af viðbótarláni. Íbúðalánasjóður synjaði beiðni um endurreikning vaxta af skuldabréfi. Samkvæmt skuldabréfinu voru vextir af láninu breytilegir skv. ákvörðun stjórnar Íbúðalánasjóðs, sbr. 31. gr. laga nr. 44/1998. Stjórn sjóðsins hafði ekki tekið slíka ákvörðun. Hin kærða ákvörðun því staðfest.

110%. Heimild til niðurfærslu bundin við veðlán veitt af sjóðnum. Frá niðurfærslu skal draga verðmæti aðfararhæfra eigna, sbr. 2. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011, en ekki er í ákvæðinu vikið að öðrum skuldum umsækjenda. Hin kærða ákvörðun staðfest.

110%. Ágreiningur um verðmæti hlutabréfa, sbr. 2. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011. Nefndin taldi ekki einsýnt að sú aðferð sjóðsins að miða við endurreiknað eigið fé gæfi rétta niðurstöðu um verðmæti hlutabréfanna og rétt niðurstaða fengist vart nema með aðkomu sérfræðinga. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og vísað til nýrrar meðferðar.

110%. Endurskoðað verðmat. Fyrirliggjandi verðmat of hátt. Vveðrými á aðfararhæfum eignum svarar að öllu leyti til fyrirhugaðrar niðurfærslu veðkröfu, sbr. 1. og 2. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Umsókn um tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á vinnuafli.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um endurupptöku á máli hans hjá stofnunni sem tekin var á grundvelli 24. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, var staðfest. Engar veigamiklar ástæður mæla með því að taka skuli upp mál kæranda að nýju.

Kærandi var talinn hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hann fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Honum var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hennar á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Kærandi tók ekki ekki fram í umsókn um atvinnuleysisbætur að hann ætti við skerta vinnufærni að stríða. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar

Endurkrafa

Séreign eða sameign. Auglýsingareitir.

Kostnaðarskipting: Lagnir.

Húsfélag. Ákvörðunartaka. Skipting kostnaðar.

Svalir. Skipting kostnaðar.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a- og d-liðar 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður bótarétt kæranda með vísan til 1. mgr. 58.gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 var felld úr gildi. Talið var að Vinnumálastofnun hefði ekki gætt að leiðbeiningaskyldu sbr. 7.gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, þegar kæranda hafi ekki verið leiðbeint um að aðgerðarleysi hans við skráningu á ráðningastofu gæti leitt til bótamissis.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli d-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Kærandi fékk ofgreiddar atvinnuleysisbætur að fjárhæð 470.263 kr. vegna mistaka Vinnumálastofnunar. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að gera kæranda að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur var staðfest sbr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 58. gr., og 1.  mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest þar sem kærandi hafnaði þátttöku á námskeiði á vegum Vinnumálastofnunar. Ekki var fallist á að skýringar kæranda fyrir nefndinni réttlæti höfnun hans á vinnumarkaðsúrræði

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr.54/2006, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ekki var fallist á með vinnumálastofnun að kærandi hafi misst starf sitt af ástæðum sem hann sjálfur hafi borið sök á og var því hin kærða ákvörðun felld úr gildi og kærandi skuli eiga rétt til greiðslu atvinnuleysisbóta í tvo mánuði.

Kærandi stundaði nám samhliða því að fá greiddar atvinnuleysisbætur án þess að gerður hafi verið námssamningur skv. 5. gr. reglugerðar um þátttöku atvinnuleitenda sem tryggðir eru innan atvinnuleysistryggingakerfisins í vinnumarkaðsaðgerðum og um búferlastyrki, nr. 12/2009. Hin kærða ákvörðun var staðfest skv. 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hann hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest, enda í ljós leitt að kærandi var starfandi á innlendum vinnumarkaði á sama tíma og hann þáði atvinnuleysisbætur og upplýsti ekki um að atvinnuleit hans hafi verið hætt. Komst úrskurðarnefndin að þeirri niðurstöðu að með háttsemi sinni hafi kærandi brotið gegn 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006.

Málið lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ekki var fallist áað skilyrði 1. mgr. 54. gr. framangreindra laga eigi við um kæranda og því var hin kærða ákvörðun felld úr gildi og kærandi skuli eiga rétt til greiðslu atvinnuleysisbóta í tvo mánuði frá 1. maí 2012.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli c-, d- og g-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að stöðva greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda þar sem hann hefði verið staðinn að vinnu samhliða því að þiggja atvinnuleysisbætur   sbr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, felld úr gildi. Taldi nefndin að málið hefði ekki verið nægilega rannsakað af hálfu Vinnumálastofnunar sbr. 10. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993.

Forleiguréttur. Framlenging leigusamnings.

Afnotaréttur af bílastæði. Tilvist húsfélags. Kattahald.

Sameiginlegur kostnaður: Gluggaþrif. Þvottavélapeningar.

Mál þetta lýtur að kröfu móður um rýmri umgengni við barn sitt. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Námsstyrkur. Umsókn kæranda synjað þar sem hann var ekki talinn eiga við mikla félagslega erfiðleika að stríða, sbr. a-lið1. mgr. 18. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg. Enn fremur barst umsókn ekki innan frests, sbr. 18. gr. reglnanna. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Fjárhagsaðstoð. Umsókn kæranda synjað hjá Reykjavíkurborg. Kæru vísað frá úrskurðarnefndinni þar sem kærandi var látinn.

Greiðsluerfiðleikaaðstoð. Umsókn synjað þar sem kærandi hafði þegar fengið frestun á greiðslum í þrjú ár, sbr. 2. mgr. 48. gr. laga nr. 44/1998. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Ferðaþjónusta fatlaðs fólks. Aldraðir. Umsókn kæranda synjað þar sem hann hafi búið á hjúkrunarheimili. Nefndin taldi ekki upplýst hvort og hvaða almennu þjónustu kærandi ætti rétt á, sbr. 1. tölul. 1. mgr. 14. gr. laga nr. 125/1999. Sveitarfélagið hafi því ekki getað lagt mat á hvort þjónustuþörf kæranda hafi verið meiri en svo að henni yrði fullnægt innan almennrar þjónustu, sbr. 7. gr. laga nr. 59/1992. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og vísað til nýrrar meðferðar.

Endurkrafa

Endurgreiðsla tryggingar.

Riftun. Herbergi.

Notkun tryggingarfjár.

Rekstrarkostnaður.

Kærandi var talinn hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hann fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Honum var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur.

Málinu var vísað frá þar sem það var of seint fram komið skv. 12. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Ákvörðun vinnumálastofnunar um að fella niður bótarétt kæranda með vísan til 1. mgr. 58.gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 var felld úr gildi. Talið var að Vinnumálastofnun hefði ekki gætt að leiðbeiningaskyldu sbr. 7.gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993, þegar kæranda hafi ekki verið leiðbeint um að aðgerðarleysi hennar við skráningu á ráðningastofu gæti leitt til bótamissis.

Málinu var vísað frá sbr. 2. mgr. 26. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/1993, þar sem engin stjórnvaldsákvörðun hafi verið tekin í máli kæranda sem var kæranleg til úrskurðarnefndarinnar.

Staðfest var niðurstaða Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um greiðslur atvinnuleysisbóta fyrir tímabilið 22. desember – 13. apríl 2012. Kærandi staðfesti ekki atvinnuleit sína á umræddu tímabili líkt honum bar að gera skv. 6. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006.

Mál þetta snýst um það hvort kæranda, sem var á svokölluðum námssamningi 2, væri skylt að vera jafnframt í virkri atvinnuleit. Felld var úr gildi ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður bótarétt kæranda í tvo mánuði sbr. 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, þar sem skilyrði það er Vinnumálastofnun setti í námssamninginn stóðst ekki við skráða réttarheimild.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., d-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. d-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

110%. Endurupptaka. Tvær fasteignir keyptar með kaupsamningi dags., 10. desember 2008 og 12. janúar 2009. Synjun vegna fyrrnefndrar fasteignar felld úr gildi og málinu vísað heim þar sem stofnað var til láns vegna kaupanna fyrir 31. desember 2008, sbr. 2. málsl. 1. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011. Synjun vegna síðarnefndrar fasteignar staðfest þar sem stofnað var til láns vegna kaupanna eftir 31. desember 2008.

Ferðaþjónusta fatlaðs fólks. Aldraðir. Aðfinnslur. Umsókn kæranda synjað þar sem hún hafi búið á hjúkrunarheimili. Nefndin taldi ekki upplýst hvort og hvaða almennu þjónustu kærandi ætti rétt á, sbr. 2. tölul. 1. mgr. 14. gr. laga nr. 125/1999. Sveitarfélagið hafi því ekki getað lagt mat á hvort þjónustuþörf kæranda hafi verið meiri en svo að henni yrði fullnægt innan almennrar þjónustu, sbr. 7. gr. laga nr. 59/1992. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og vísað til nýrrar meðferðar.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Ágreiningur var um hvort rétt væri að synja kæranda um atvinnuleysisbætur á  grundvelli 4. mgr. 51.gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006. Hin kærða ákvörðun var felld úr gildi að sökum þess að ekki var lagastoð til þess að takmarka rétt kæranda til greiðslu hlutfallslegra atvinnuleysisbóta skv. 1. mgr. 17. gr. laga nr. 54/2006.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Kærandi var talinn hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hann fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Honum var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Ágreiningur um hvort bráðabirgðarákvæði V við lög um atvinnuleysistryggingar sbr. 1. gr. laga nr. 131/2008 ætti við um kæranda eða ekki. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar sbr. 1. og 2. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga nr. 37/1993.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 22. gr. laga nr. 134/2009 og 3. gr. laga nr. 153/2010. Kærandi lét hjá liggja að tilkynna um tilfallandi vinnu á fullnægjandi hátt innan tímafrests sbr. 35 gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun um að fella niður bótarétt kæranda í tvo mánuði var staðfest.

Endurkrafa

Endurkrafa

Endurkrafa

Meðlag

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a- liðar 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Málið varðar styrk til greiðslu lögmannsaðstoðar, skv. 47. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörðun var felld úr gildi.  

Fæðingarstyrkur námsmanna. Hætta námi vegna heilsufarsástæðna.

Endurkrafa

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að gera kæranda að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur var staðfest sbr. 2.mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr., 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun um að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hann hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar en kærandi var erlendis án þess að tilkynna Vinnumálastofnun um það. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hennar á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Kærandi lagið fyrst fram læknisvottorð eftir að hún hafnaði atvinnutilboðinu og tók ekki fram í umsókn um atvinnuleysisbætur að hún stríddi við skerta vinnufærni. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Sameiginlegur kostnaður: Ytri gluggaumbúnaður.

Ákvörðun húsfundar. Sameiginlegur kostnaður.

Sérkostnaður: Ofnar.

Kröfu kæranda um að aflétta nafnleynd tilkynnanda vegna sonar þeirra var staðfest skv. 2. mgr. 19. gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.  

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hún þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Endurkrafa

Endurkrafa

Endurkrafa

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að krefjast endurgreiðslu á ofgreiddum atvinnuleysisbótum til kæranda sem fékk ofgreiddar atvinnuleysisbætur á tímabilinu 1. til 19. apríl 2011 staðfest. Vísað var frá beiðni kæranda um 10% endurgreiðslu af endurgreiðslu hans til Vinnumálastodnunar.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Endurkrafa

Mál þetta lýtur að kröfu móður um rýmri umgengni við tvö börn sín. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.

Spildur á jörðinni Lágafelli, Mosfellsbæ

Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um að fella niður greiðslur atvinnuleysisbóta til kæranda í tvo mánuði með vísan til 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, var ómerkt og málinu vísað aftur til Vinnumálstofnunar til löglegrar meðferðar, þar sem hin kærða ákvörðun hafi verið reist á röngum lagagrundvelli.

Mál þetta lýtur að 47. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 um ávinnslutímabil í öðru aðildarríki. Kærandi taldi ráðgjöf um  rétt til atvinnuleysisbóta eftir að hafa verið búsettur erlendis ranga og ófullnægjandi. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um atvinnuleysisbætur á grundvelli 1. mgr. 47. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, var staðfest.  Kærandi hafði ekki starfað á innlendum vinnumarkaði mánuði fyrir umsókn og ekki lá fyrir svokallað E-301 vottorð sem staðfesti atvinnu hans erlendis.

Mál þetta lýtur að 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, um meginregluna um að námsmenn eigi ekki tilkall til atvinnuleysisbóta og var hin kærða ákvörðun staðfest.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á beiðni kröfuhafa um breytingu á skilmálum samnings um greiðsluaðlögun á grundvelli 1. mgr. 25. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Endurkrafa

Viðmiðunartímabil

Fjárhagsaðstoð. Aðfinnslur. Umsókn synjað, sbr. 3. og 8. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og málið sent heim til löglegrar meðferðar.

Í málinu var til úrlausnar hvort sú ákvörðun barnaverndarnefnar, að loka máli því sem var til meðferðar hjá barnaverndarnefndinni, hafi verið lögmæt. Hin kærða niðurstaða var felld úr gildi þar sem ljóst var af gögnum málsins að ekki hafi verið aflað viðhlítandi upplýsinga um líðan barnsins, aðbúnað þess og hagi.  

Mál þetta lýtur að kröfu föðurömmu  um umgengni við barnabarn sitt sem er í varanlegu fóstri. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 2. Mgr. 74.gr. barnaverndarlaga nr. 80/2002.

Endurupptaka. Leiðrétting á úrskurðarorði. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og lagt fyrir Íbúðalánasjóð að taka nýja ákvörðun.

Málið varðar aðgang kæranda að gögnum barnaverndarnefndar vegna dætra kæranda. Byggði hinn kærði úrskurður á lögmætum sjónarmiðum og takmarkanir á aðgangi að gögnum gekk ekki lengra en nauðsyn bar til. Ber með vísan til þess að staðfesta úrskurðinn.

Mál þetta lýtur að kröfu föður um rýmri umgengni við son sinn sem er í varanlegu fóstri. Hinn kærði úrskurður var staðfestur með vísan til 74. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002.  

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að skerða bótarétt kæranda vegna makalífeyrisgreiðslna á grundvelli 36.gr. laga um atvinnuleysistrygginga nr. 54/2006, er staðfest.  

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að láta kæranda sæta tveggja mánaða biðtíma eftir greiðslu atvinnuleysisbóta var staðfest. Skýringar kæranda á ástæðum námsloka teljastekki gildar í skilningi 55. gr. laga um atvinnuleysistryggingar  

Mál þetta lýtur að því hvort kærandi hafi verið í virkri atvinnuleit skv. a-lið 13. gr. og 14. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kærandi hafði þegið atvinnuleysisbætur án þess að vera með samning um þróun eigin viðskiptahugmyndar á grundvelli reglugerðar nr. 12/2009. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar en kærandi var erlendis án þess að tilkynna Vinnumálastofnun um það. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ákvörðun stjórnar Ábyrgðarsjóðs launa um synjun ábyrgðar sjóðsins á kröfu kæranda FG staðfest. Ákvörðun stjórnar Ábyrgðarsjóðs launa um synjun á kröfu kæranda FP felld úr gildi.

Aflétting krafna, umfram söluverð, við frjálsa sölu. Beiðni kæranda synjað þar sem hann átti aðrar eignir og söluverð var ekki í samræmi við markaðsverð, sbr. a- og c-liða skilyrða stjórnar Íbúðalánasjóðs. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Glatað veð. Beiðni um afskrift kröfu sem glataði veð við nauðungarsölu synjað, sbr. 6. gr. reglugerðar nr. 359/2010. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Frístundahúsamál

Frístundahúsamál

Fæðingarorlof stytt

Endurkrafa

Endurkrafa

Frístundabyggð. Hlutverk félags. Viðhalds akvegar.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr., 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun um að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hann hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði og um stöðvun á greiðslum atvinnuleysistrygginga til kæranda var staðfest.

Mál þetta lýtur að því að umsókn kæranda um atvinnuleysisbætur var hafnað þar sem hann hafði þá ekki starfað að minnsta kosti í tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði frá því að ákvörðun um viðurlög skv. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006 var tekin.

Felld var úr gildi ákvörðun Vinnumálastofnunar um að synja kæranda um greiðslur atvinnuleysisbóta fyrir tímabilið 23. nóvember 2011 – 6. janúar 2012. Talið var að skilyrðum 6. mgr. 9. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, hafi verið fullnægt þegar kærandi sendi inn tilkynningu um tilfallandi vinnu á tímabilinu.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. a-lið 1. mgr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. d-lið 1. mgr. 12. gr. og 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun skipaðs umsjónarmanns um að mæla gegn nauðasamningi til greiðsluaðlögunar á grundvelli 1. mgr. 18. gr., sbr. d-lið 1. mgr. 12. gr. og 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Endurkrafa

Útreikningur