Úrskurðir og álit

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Frístundabyggð. Hlutverk félags. Þátttaka í sameiginlegum kostnaði.

Slysabætur

Eignarhald: Heimkeyrsla.

Ákvörðunartaka: Einangrun.

Ágreiningur var um túlkun 17. gr. laga um atvinnuleysistrygginga um greiðslur atvinnuleysisbóta samhliða minnkuðu starfshlutfalli. Hin kærða ákvörðun var staðfest.  

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006 og var hin kærða ákvörðun staðfest.

Í máli þessu er deilt um það hvort Vinnumálastofnun sé heimilt að veita undanþágu frá c-lið 1. mgr. 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Þar er kveðið á um þá skyldu umsækjanda um atvinnuleysisbætur að vera staddur hér á landi til þess að teljast tryggður samkvæmt lögum um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Úrskurðarnefndin gerði ýmsar athugasemdir við meðferð máls þessa hjá Vinnumálastofnun. Var það mat úrskurðarnefndarinnar að hin kærða ákvörðun skyldi felld úr gildi vegna margvíslegra ágalla við meðferð málsins.  

Umsókn um tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á vinnuafli.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli f-liðar 2. mgr. 6. gr., sbr. 12. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Fjárhagsaðstoð. Kærandi átti töluverða fjármuni á bankareikningi og umsókn hans því synjað á grundvelli 5. mgr. 12. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Fjárhagsaðstoð. Umsókn kæranda um aðstoð vegna sérstakra erfiðleika til að greiða húsaleiguskuld við Félagsbústaði var synjað þar sem hann hafði ekki verið með fjárhagsaðstoð sér til framfærslu undanfarna sex mánuði eða lengur, sbr. a-lið 24. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Mál þetta lýtur að 1. mgr. 58. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 21. gr. laga nr. 134/2009. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Hin kærða ákvörðun var tekin á grundvelli c-liðar 3. gr. og 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006 og var hún staðfest.  

Ágreiningur um útreikning tekjutengdra atvinnuleysisbóta. Hin kærða ákvörðun var felld úr gildi.  

Höfnun á atvinnutilboði skv. 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Tilfallandi tekjur skv. 1. mgr. 59. gr., sbr. 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006. Ákvörðunin var felld úr gildi.

Málið varðar 4. mgr. 15. gr. um atvinnuleysistryggingar og fjallar um starfshlutfall bótaþega. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Kærandi var í námi og hafði ekki gert námssamning við Vinnumálastofnun. Ákvörðunin var staðfest með vísan til 1. mgr. 52. sbr. c-liðar 3. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.  

Hin kærða ákvörðun var reist á röngum lagagrundvelli, þ.e. beita átti fremur 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar í málinu í stað 59. gr. laganna. Þar sem viðurlög skv. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar eru afar íþyngjandi í garð atvinnuleitenda verður að veita þeim kost á að leita endurskoðunar á ákvörðun sem reist er á ákvæðinu. Því var hin kærða ákvörðun ómerkt og Vinnumálastofnun falið að taka málið til löglegrar meðferðar.  

Kærandi sem var fasteignasali opnaði virðisaukaskattsnúmer til að ganga frá eldri málum. Hin kærða ákvörðun var staðfest með vísan til 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Slysatryggingar

Riftun. Ástand húsnæðis. Trygging.

Ótímabundinn leigusamningur. Endurgreiðsla tryggingarfjár og fyrirframgreiddrar leigu.

Ótímabundinn leigusamningur. Endurgreiðsla fyrirframgreiddrar leigu. Uppsögn.

Tímabundinn leigusamningur: Leigutími.

Tímabundinn leigusamningur: Lok leigutíma.

Leigutími. Endurgreiðsla tryggingarfjár.

Málefni fatlaðs fólks. Þjónustusamningur um beingreiðslu. Búseta í þjónustukjarna ekki sjálfstæðri búsetu. Synjun talin byggð á málefnalegum ástæðum. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Húsaleigubætur. Krafa um framlagningu gagna á miðju bótatímabili. 15. gr. laga nr. 138/1997. Bótaréttur ekki talinn brott falinn. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi.  

Málið varðar tilkynningu til barnaverndarnefndar undir nafnleynd vegna dóttur kæranda, samkvæmt 19. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörun var staðfest.

Málið varðar styrk til greiðslu lögmannsaðstoðar, skv. 47. gr. barnaverndarlaga, nr. 80/2002. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Málið snýst um útreikninga atvinnuleysisbóta en kærandi var í sérstöku átaksverkefni á grundvelli 9. gr. reglugerðar nr. 12/2009 sumarið 2010. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Kærandi stundaði nám samhliða því að fá greiddar atvinnuleysisbætur án þess að gerður hafi verið námssamningur skv. 5. gr. reglugerðar um þátttöku atvinnuleitenda sem tryggðir eru innan atvinnuleysistryggingakerfisins í vinnumarkaðsaðgerðum og um búferlastyrki, nr. 12/2009. Hin kærða ákvörðun var staðfest skv. 1. mgr. 52. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.  

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, nr. 54/2006, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 og 4. gr. laga nr. 103/2011. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur.

Kærandi bendir á að Vinnumálstofnun hafi brotið gegn henni með því að virða ekki verklagsreglur stjórnsýslulaga, svo sem ákvæði 7., 9. og 14. gr. Brot gegn verklagsreglum stjórnsýslulaga hefur ekki þær afleiðingar í för með sér að stjórnvaldsákvörðun verði felld úr gildi. Hin kærða ákvörðun var staðfest með vísan til 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Málið varðar 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að gera kæranda að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur var staðfest sbr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.. Hrundið var þeirri ákvörðun að leggja 15% á fjárhæðina. 

Mál þetta lítur að 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 20. gr. laga nr. 139/2009 vegna höfnunar á atvinnutilboði fyrir milligöngu Vinnumálastofnunar. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Synjun á framlengingu fæðingarorlofs

Húsaleigubætur. Endurupptaka. Greiðslur frá Tryggingastofnun ríkisins  teljast ekki til tekna, sbr. 1. og 2. mgr. 9. gr. laga nr. 138/1997. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og málinu vísað heim til nýrrar meðferðar.

Fjárhagsaðstoð. Kæranda var synjað um styrk vegna sérstakra erfiðleika til að greiða húsaleiguskuld en skv. 3. mgr. 24. gr. reglna um fjárhagsaðstoð frá Reykjavíkurborg er óheimilt að veita styrk eða lán til greiðslu skulda við einkaaðila. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Húsaleigubætur. Bílskúr er ætlaður til annarra nota en íbúðar, sbr. 4. mgr. 7. gr. laga um húsaleigubætur nr. 138/1997. Hin kærða ákvörðun staðfest.  

Fjárhagsaðstoð. Endurupptaka. Kærandi var íbúi sveitarfélagsins, sbr. 1. mgr. 12. gr. og 13. gr. laga um félagsþjónustu sveitarfélaga nr. 40/1991, sbr. 1. mgr. 9. gr. laga um lögheimili nr. 21/1990. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og vísað heim til nýrrar meðferðar.

Ágreiningur um hvort málið hafi verið kært of seint. Úrskurðarnefnd taldi kæruna hafa borist innan tiltekins tíma. Málið lýtur að því hvort kærandi hafi fengið ofgreiddar atvinnuleysisbætur á sama tíma og hann þáði greiðslur frá Greiðslustofu lífeyrissjóða. Hin kærða ákvörðun var staðfest skv. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.  

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar en kærandi var erlendis án þess að tilkynna Vinnumálastofnun um það. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Vísað frá. Kærufrestur liðinn

Fjölburafæðing þar sem annað barnið fæðist lifandi en hitt andvana.

Slysatrygging

Endurkrafa

Sérstakar húsaleigubætur. Kærandi uppfyllti ekki skilyrði b- og c-liðar 4. gr. reglna um félagslegar leiguíbúðir og sérstakar húsaleigubætur í Reykjavík þar sem hún bjó ekki í sveitarfélaginu síðustu þrjú ár og tekjur hennar voru umfram tekjumörk. Ekki talin skilyrði til að veita undanþágu. Hin kærða ákvörðun staðfest.  

Sérstakar húsaleigubætur. Kærandi uppfyllti ekki skilyrði 7. gr. reglna um félagslegar leiguíbúðir og sérstakar húsaleigubætur í Reykjavík þar sem tekjur hennar voru umfram tekjumörk. Hin kærða ákvörðun staðfest.  

Sérstakar húsaleigubætur. Kærandi uppfyllti ekki skilyrði 15. gr. reglna um úthlutun á almennu leiguhúsnæði hjá Hafnarfjarðarbæ og sérstakar húsaleigubætur þar sem hann var talinn í öruggri leiguíbúð. Hin kærða ákvörðun staðfest.

Sérstakar húsaleigubætur. Ómálefnalegt að byggja synjun á órökstuddri fullyrðingu um að hið leigða húsnæði standi ekki öllum íbúum sveitarfélagsins til boða og að leiga á húsnæðinu sé mögulega hagkvæmari en annars staðar. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og málinu vísað til nýrrar meðferðar.    

Örorkulífeyrir Fyrning

Kærandi gegndi starfi á grundvelli þríhliða samstarfssamnings Atvinnuleysistryggingasjóðs, kæranda og aðila sem hafði hann í tímabundinni vinnu. Kærandi átti á þessu tímabili ekki rétt á grunnatvinnuleysisbótum og uppfyllti því ekki skilyrði þess að fá desemberuppbót úr Atvinnuleysistryggingasjóði í desember 2011.

Ekki er til staðar ágreiningsefni í málinu og því vísað frá úrskurðarnefnd atvinnuleysistrygginga og vinnumarkaðsaðgerða.    

Kærandi var talin hafa starfað á vinnumarkaði á sama tíma og hún fékk greiddar atvinnuleysisbætur og var því beitt 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Henni var einnig gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur, að viðbættu 15% álagi.

Staðfest ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að synja kæranda um að aðstoða hann við að sækja um störf þar sem þess er krafist að umsækjandi um starf sé með vinnuvélaréttindi, þar sem hann er ekki með slík réttindi.

Kærandi var talin hafa hafnað atvinnuviðtali skv. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Greiðslur til foreldra langveikra barna

Greiðslur til foreldra langveikra barna

Endurgreiðsla húsaleigu. Tryggingarfé. Verðtrygging.

Afsláttur af leigu.

Umgengni föður við dóttur sína sem er í varanlegu fóstri.

Meðlagsgreiðslur

Beiðni kæranda um endurupptöku fyrri úrskurðar kærunefndar barnaverndarmála þess efnis að synja kröfu kæranda um nafnleynd. Hin kærða ákvörðun Barnaverndar B varðandi beiðni um afléttingu nafnleyndar var verin tekin af starfsmanni nefndarinnar en ekki barnaverndarnefndinni sjálfri.

Umgengni móður við dóttur sína sem er í fóstri.

Felld úr gildi ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli a- og b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um að synja kærendum um eignarráðstöfun á grundvelli 2. mgr. 2. gr. laga nr. 103/2010 um tímabundið úrræði einstaklinga sem eiga tvær fasteignir til heimilisnota.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli d-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Felld úr gildi ákvörðun umboðsmanns skuldara um að synja kærendum um eignarráðstöfun á grundvelli 2. mgr. 2. gr. laga nr. 103/2010 um tímabundið úrræði einstaklinga sem eiga tvær fasteignir til heimilisnota.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Endurkrafa

Álaþing 8, Kópavogi

Njálsgata 10, Reykjavík

Staðfest var ákvörðun Vinnumálastofnunar þess efnis að biðtími kæranda héldi áfram að líða eftir að hún sótti um atvinnuleysisbætur aftur, enda hafði kærandi ekki áunnið sér rétt til nýs bótatímabils skv. 5. mgr. 56. gr. og 4. mgr. 29. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Bótaréttur kæranda hafði áður verið felldur niður á grundvelli 1. mgr. 54. gr., sbr. 1. mgr. 56. gr., laga um atvinnuleysistryggingar í þrjá mánuði.  

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í tvo mánuði var staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að krefja kæranda um endurgreiðslu á ofgreiddum atvinnuleysisbótum var felld úr gildi en greiðslur til kæranda voru stöðvaðar þar sem kærandi var ekki talinn uppfylla skilyrði g-liðar 1. mgr. 14. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og gæti því ekki talist launamaður í skilningi 13. gr. laganna. Kærandi var talin launþegi í skilningi laganna.

Mál þetta varðar 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kærandi var staddur erlendis en hann tilkynnti Vinnumálastofnun ekki fyrirfram að hann yrði ekki staddur á landinu á tilteknu tímabili. Hin kærða ákvörðun um að fella niður bótarétt kæranda í tvo mánuði var staðfest. Þá átti kærandi ekki rétt á greiðslum atvinnuleysisbóta fyrir þann tíma sem hann var erlendis.  

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar.

Mál þetta varðar 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kærandi var stödd erlendis en hann tilkynnti Vinnumálastofnun ekki fyrirfram að hún yrði ekki stödd á landinu á tilteknu tímabili. Hin kærða ákvörðun um að fella niður bótarétt kæranda í þrjá mánuði var staðfest en kærandi sætti ítrekunaráhrifum, sbr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Synjun á fæðingarstyrk

Endurkrafa

Umsókn um tímabundið atvinnuleyfi vegna skorts á vinnuafli.

Stofnun húsfélags og hússjóðs.

Ákvörðunartaka: Þak.

Endurkrafa

Gerð eignaskiptayfirlýsingar.

Ákvarðanataka. Kostnaðarskipting. Gluggar

Frístundabyggð. Stofnun félags.

110%. Endurskoðað verðmat. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest að öðru leyti en að miðað skyldi við hið endurskoðaða verðmat.  

110%. Endurskoðað verðmat. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest að öðru leyti en að miðað skyldi við hið endurskoðaða verðmat.

110%. Endurskoðað verðmat. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.  

110%. Endurskoðað verðmat. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest að öðru leyti en að miðað skyldi við hið endurskoðaða verðmat.

110%. Endurskoðað verðmat. Síðari ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest. Fyrri ákvörðun Íbúðalánasjóðs felld úr gildi.

110%. Endurskoðað verðmat. Raunvirði bifreiðar ekki nægilega kannað. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs felld úr gildi og málinu vísað til nýrrar meðferðar.

Breyting á hagnýtingu séreignar.

Uppsögn. Skaðabætur. Réttarsátt.

Kæranda var synjað um 60% atvinnuleysisbætur þar sem hann taldist vera sjálfstætt starfandi einstaklingur í 40% starfshlutfalli í skilningi b-liðar 3. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og samkvæmt f- og g-liðum 18. gr. laga um atvinnuleysistryggingar þarf sjálfstætt starfandi einstaklingur að hafa stöðvað rekstur og lagt fram staðfestingu á stöðvun reksturs til að geta átt rétt á slíkum bótum.

Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlættu höfnun hennar á atvinnutilboði með vísan til 1. mgr. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 1. mgr. 9. gr. sömu laga. Kærandi lagið fyrst fram læknisvottorð eftir að hún hafnaði atvinnutilboðinu og tók ekki fram í umsókn um atvinnuleysisbætur að hún stríddi við skerta vinnufærni. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar er því staðfest.

  Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hann þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Tímabundinn leigusamningur: Riftun vegna ástands húsnæðis. Endurgreiðsla tryggingarfjár.

Tímabundinn leigusamningur: Tryggingarvíxill. Riftun.

Tímabundinn leigusamningur. Uppsögn. Sérstakar aðstæður. Uppsagnarfrestur. Afhending bankaábyrgðar.

Ótímabundinn leigusamningur: Endurgreiðsla tryggingarfjár.

Tímabundinn leigusamningur: Fjárhæð leigu.

Synjun á niðurfellingu 15% álags vegna endurgreiðslu

Endurkrafa

Endurkrafa

Endurkrafa

Endurkrafa

Endurkrafa

Synjun á niðurfellingu 15% álags vegna endurgreiðslu

Greiðsluþátttaka vegna talþjálfunar

Ferðakostnaður innanlands

Sjúklingatrygging

Kröfur kæranda eru í fjórum liðum auk beiðni um að úrskurður B um aðgang að gögnum yrði felldur úr gildi en hann var staðfestur. Fyrsta lið, um að felld verði úr gildi ráðstöfun barnsins í fóstur í 12 mánuði var vísað frá, sbr. 25. gr. barnaverndarlaga. Öðrum lið, um að úrskurður B um að barnið yrði áfram í fóstri í allt að tvo mánuði, eftir að tímabundinni fósturráðstöfun lauk, var einnig vísað frá, sbr. 2. mgr. 27. gr. barnaverndarlaga. Þriðja lið, um umgengi við barnið var líka vísað frá nefndinni þar sem B hafði ekki tekið ákvörðun þess efnis, skv. 74. gr. barnaverndarlaga. Fjórða lið, um fjárstyrk vegna lögmannskostnaðar var vísað heim til löglegrar meðferðar, sbr. 3. mgr. 51. gr. barnaverndarlaga.  

Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Rannsóknarskylda framsalshafa skuldabréfs. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.  

Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998.

Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.

Uppgreiðsluþóknun. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki stjórnvaldsákvörðun. Kæru vísað frá.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um að bótaréttur A væri 53% var felld úr gildi og vísað til löglegrar meðferðar Vinnumálastofnunar. Talið var að Vinnumálastofnun hafi við töku ákvörðunarinnar brotið á rannsóknareglu stjórnsýslulaga, sbr. 10. gr. þeirra laga.

Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Rannsóknarskylda framsalshafa skuldabréfs. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 58. gr., og 1.  mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest þar sem kærandi hafnaði þátttöku á námskeiði á vegum Vinnumálastofnunar og kærandi hafði ekki upplýst fyrirfram um skerta vinnufærni sína eins og honum bar að gera.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest og í samræmi við 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var kæranda einnig gert að standa skil á ofgreiddum atvinnuleysisbótum ásamt 15% álagi.

Endurupptaka. Uppgreiðsluþóknun. Yfirlýsing skv. 3. mgr. 15. gr. reglugerðar nr. 522/2004. Innheimta uppgreiðsluþóknunar ekki í andstöðu við 3. mgr. 23. gr. laga nr. 44/1998. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.  

Endurupptaka. Fjárhagsaðstoð. Sveitarfélagi gert að endurgreiða framfærslustyrk sem kæranda var veittur og hún endurgreiddi sveitarfélaginu.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar kæranda í tvo mánuði skv. 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009, var felld úr gildi. Ekki var talið að um hafi verið að ræða ráðningarsamband á milli kæranda og vinnuveitanda hennar eftir að fæðingarorlofi hennar lauk.

Kæru var vísað frá því ekkert í gögnum málsins gaf til kynna að afsakanlegt væri að kæran barst að liðnum kærufresti og engar veigamiklar ástæður mæltu með því að kæran yrði tekin til meðferðar.

Með hliðsjón af 3. mgr. 9. gr., c-liðar 1. mgr. 13. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var ákvörðun Vinnumálastofnunar um að kærandi hafi ekki átt rétt til greiðslu atvinnuleysisbóta á því tímabili sem hún var stödd erlendis og að fella skuli niður bótarétt hennar í tvo mánuði skv. 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar sbr. 22. gr. laga nr. 134/2009 og 3. gr. laga nr. 153/2010, staðfest. Þá var einnig staðfest ákvörðun Vinnumálastofnunar um að kærandi ætti að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hún þáði á þeim tíma, sbr. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Kærandi kveðst hafa hætt námi af fjárhagslegum ástæðum. Það er mat úrskurðarnefndarinnar að þær ástæður séu ekki gildar í skilningi 1. mgr. 55. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og ber því að láta kæranda sæta tveggja mánaða biðtíma eftir greiðslu atvinnuleysistrygginga. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Ótímabundinn leigusamningur. Endurgreiðsla tryggingargjalds

Ótímabundinn leigusamningur. Endurgreiðsla tryggingar.

Ótímabundinn leigusamningur. Riftun. Bankaábyrgð.

Sjúklingatrygging

Lambhagavegur 25, Reykjavík

Endurkrafa

Fasteignir í eigu Isavia ohf.

Kirkjuvegur 11, Selfossi

Vanskil félags hjá Íbúðalánasjóði. Ekki fyrirliggjandi stjórnvaldsákvörðun. Kæru vísað frá.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kærenda um greiðsluaðlögun á grundvelli b-liðar 1. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

110%. Réttaráhrif ákvörðunar Íbúðalánasjóðs um niðurfærslu veðlána miðast við birtingu ákvörðunarinnar. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.

Ákvörðunartaka. Breyting á húsnæði. Kostnaðarhlutdeild.

Byggingarréttur. Bílskúrsréttur. Aðgangur að bílastæði.

Staðfest ákvörðun umboðsmanns skuldara um synjun á umsókn kæranda um greiðsluaðlögun á grundvelli b- og c-liðar 2. mgr. 6. gr. laga nr. 101/2010 um greiðsluaðlögun einstaklinga.

Ákvarðanataka: Lagnaframkvæmdir

Ákvörðunartaka: Stoðveggur

Ákvörðunartaka. Kostnaðarskipting. Svalagólf

Heimilisuppbót

Tannlækningar

Hjálpartæki - Heyrnartæki

Mál þetta varðar 57. gr. sbr. einnig 3. mgr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Ekki var fallist á að skýringar kæranda réttlæti höfnun hennar á umræddu atvinnutilboði og var ákvörðun Vinnumálastofnunar staðfest. Þar sem kærandi hafði áður hlotið viðurlög vegna brota á ákvæðum laga um atvinnuleysistryggingar var einnig staðfest að ítrekunaráhrif, sbr. 3. mgr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, ætti við.

Ástæður kæranda fyrir uppsögn á starfi sínu voru ekki taldar gildar í skilningi 1. mgr. 54. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 17. gr. laga nr. 134/2009. Um ítrekun var að ræða þar sem kærandi hafði áður hætt í starfi án gildra ástæðna, sbr. 56. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun Vinnumálastofnunar um niðurfellingu bótaréttar í þrjá mánuði var staðfest.

Mál þetta varðar 1. mgr. 59. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Kærandi var staddur erlendis en hann tilkynnti Vinnumálastofnun ekki fyrirfram að hann yrði ekki staddur á landinu á tilteknu tímabili. Hin kærða ákvörðun um að fella niður bótarétt kæranda í tvo mánuði var staðfest. Að auki bar kæranda að endurgreiða þær atvinnuleysisbætur sem hann þáði á meðan hann var staddur erlendis og uppfyllti ekki skilyrði um greiðslu atvinnuleysistrygginga, sbr. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Endurkrafa.

Lenging fæðingarorlofs. Synjun.

Endurkrafa.

Endurkrafa.

Endurkrafa.

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hann þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf á sama tíma og hann þáði greiðslur atvinnuleysisbóta. Atvik málsins voru talin sambærileg þeim sem lokið var með úrskurði í málum nr. 135/2011 og 140/2011. Atvik málsins voru ekki talin nægjanlega upplýst og talið að Vinnumálastofnun hafi brotið rannsóknarreglu stjórnsýslulaga, sbr. 10. gr. laganna, þegar hin kærða ákvörðun, skv. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, var tekin. Fallist var á kröfur kæranda í málinu og hin kærða ákvörðun felld úr gildi.

Ákvörðun Vinnumálastofnunar um  að kærandi skuli ekki eiga rétt á atvinnuleysisbótum fyrr en hann hefur starfað a.m.k. tólf mánuði á innlendum vinnumarkaði, sbr. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar og 35. gr. a sömu laga, var staðfest. Í samræmi við 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var kæranda einnig gert að standa skil á ofgreiddum atvinnuleysisbótum ásamt 15% álagi.

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hann þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hann þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Í eftirlitsferð fulltrúa aðila vinnumarkaðarins var komið að kæranda við störf hjá fyrirtæki á meðan hann þáði atvinnuleysisbætur. Ákvörðun Vinnumálastofnunar skv. 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar, sbr. 23. gr. laga nr. 134/2009 sbr. og 4. gr. laga nr. 103/2011, og 35. gr. a laga um atvinnuleysistryggingar var staðfest. Þá var einnig staðfest að kæranda bæri að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur skv. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Bætur úr sjúklingatryggingu

110% leið. Tvær ákvarðanir. Valdþurrð. Óhagfelldari ákvörðun felld úr gildi.

110% leið. Þrjár ákvarðanir. Valdþurrð. Óhagfelldari ákvarðanirnar tvær felldar úr gildi.

110% leið. Tvær ákvarðanir. Valdþurrð. Óhagfelldari ákvörðun felld úr gildi.

110% leið. Tvær ákvarðanir. Valdþurrð. Óhagfelldari ákvörðun felld úr gildi.

Kærendur óskuðu endurupptöku á úrskurði í máli þeirra, dags. 11. janúar 2012. Kærendur héldu fram að þau hafi ekki verið heima þegar fasteignasali hafi samkvæmt fyrirliggjandi verðmati átt að hafa skoðað fasteign þeirra. Þessu mótmælti fasteignasalinn og lýsti samskiptum sínum við annan kærenda þegar fasteignin var skoðu. Kærendur gerðu ekki sérstakar athugasemdir við það né lögðu fram gögn eða annað sem studdi kröfu um endurupptöku. Ekki talin ástæða til að draga í efa að fasteignasali hafi skoðað fasteign kærenda. Kröfu um endurupptöku hafnað þar sem skilyrðum 1. mgr. 24. gr. stjórnsýslulaga var ekki fullnægt.

Úrskurðað var í máli kæranda þann 14. september 2011. Eftir samskipti við umboðsmann Alþingis var málið tekið upp. Íbúðalánasjóður tók nýja ákvörðun í máli kæranda, dags. 9. ágúst 2012. Úrskurðir nefndarinnar eru fullnaðarúrskurðir á sviði stjórnsýslunnar, sbr. 3. mgr. 65. gr. laga nr. 40/1991 um félagsþjónustu sveitarfélaga. Íbúðalánasjóður var því ekki bær til að taka nýja ákvörðun í málinu eftir að úrskurðarnefndin hafði kveðið upp úrskurð og því um valdþurrð að ræða. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs, dags. 9. ágúst 2012, felld úr gildi vegna verulegs annmarka. Úrskurðarnefndin tók málið upp vegna upplýsinga um að áhvílandi lán sem hvíldu á aðfararhæfum eignum í skilningi laga nr. 29/2011 væru ekki rétt fram talin í ákvörðun Íbúðalánasjóðs. Ekki taldar forsendur til að raska með öðrum hætti málsgrundvelli hinnar kærðu ákvörðunar. Upplýsingum í lánayfirlitum bar ekki saman við upplýsingar sem Íbúðalánasjóður miðaði við. Hin kærða ákvörðun staðfest og áhvílandi lán á öðrum eignum kæranda og foreldra hennar skyldu leiðrétt hjá Íbúðalánasjóði.

Kærð var ákvörðun þjónustuteymis B um að setja umsókn kæranda um stuðningsfjölskyldu fyrir C, á bið þar til um áramót 2013. Sveitarfélagið D ber ábyrgð á skipulagi og framkvæmd þjónustu við fatlað fólk, sbr. 1. mgr. 4. gr. laga nr. 59/1992. Samkvæmt 1. málsl. 1. mgr. 3. gr. reglna um stuðningsfjölskyldur vegna fatlaðra barna hjá fjölskyldusviði D er sveitarfélaginu skylt að tryggja að fjölskyldur fatlaðra barna eigi kost á þjónustu stuðningsfjölskyldna eftir því sem þörf krefur. Ákvörðun um að setja umsókn á bið ekki stjórnvaldsákvörðun enda bindur hún ekki enda á málið. Í málinu var því ekki til að dreifa kæranlegri ákvörðun á grundvelli 5. gr. a laga um málefni fatlaðs fólks og málinu vísað frá úrskurðarnefndinni til félagsmálanefndar D til löglegrar meðferðar.

Kæra barst að liðnum 3 mánaða kærufresti 2. málsl. 1. mgr. 42. gr. laga nr. 44/1998. Ákvörðunin var tilkynnt kæranda með bréfi, dags. 3. nóvember 2011, en kærð til með bréfi, dags. 10. maí 2012. Í kæru kom hins vegar fram að kærandi hafi ekki fengið verðmat fasteignasala sem byggt var á fyrr en í apríl 2012. Samkvæmt upplýsingum frá Íbúðalánasjóði eru verðmöt fasteignasala afhent ef þess er sérstaklega óskað og það gerði kærandi ekki. Jafnvel þótt kærandi hafi ekki fengið verðmat fasteignasala afhent fyrr en í apríl 2012 var ekki talið afsakanlegt að kæran hafi ekki borist fyrr, sbr. 1. tölul. 1. mgr. 28. gr. stjórnsýslulaga, nr. 37/199, enda lágu fyrir upplýsingar í niðurstöðu endurútreikninga og bréfi Íbúðalánasjóðs um verðmæti fasteignarinnar að B ásamt því að fasteignin að C hafi verið talin til annarra eigna kæranda. Kærunni því vísað frá.

Málið lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda ennfremur gert að endurgreiða ofgreiddar bætur ásamt 15% álagi, sbr. 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.

Ákvörðunartaka: Þakviðgerðir.

Mál þetta lýtur að túlkun á 1. mgr. 60. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest og í samræmi við 2. mgr. 39. gr. laga um atvinnuleysistryggingar var kæranda einnig gert að standa skil á ofgreiddum atvinnuleysisbótum ásamt 15% álagi.

Skipting kostnaðar: Ytra byrði.

Samkvæmt staðgreiðsluskrá ríkisskattstjóra hafði hvorki verið greitt tryggingagjald né laun vegna starfa kæranda. Ákvörðun Vinnumálastofnunar um synjun á bótarétti A var því staðfest.

Kærð var sú ákvörðun Vinnumálastofnunar að fella niður bótarétt kæranda vegna höfnunar hans á atvinnutilboði skv. 57. gr. laga um atvinnuleysistryggingar. Hin kærða ákvörðun var staðfest.

Kostnaðarskipting: Lagnir.

Hagnýting séreignar.

Málið varðar 59. sbr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar nr. 54/2006. Kærandi krafðist þess m.a. að tal um svik af sinni hálfu yrði dregið til baka og viðurkennt að hún hafi komið fram í málinu eins og vænta hefði mátt miðað við þær upplýsingar sem hún hafi fengið. Hin kærða ákvörðun var staðfest og kæranda gert að endurgreiða ofgreiddar atvinnuleysisbætur.

Synjað um greiðslu fæðingarstyrks sem námsmaður í fullu námi

Örorkulífeyrir Búseta erlendis ​

Sjúklingatrygging

Tannlækningar

Kærandi taldi að taka ætti tililit tilláns hjá Lífeyrissjóði starfsmanna sveitarfélaga við niðurfærslu veðlána hjá Íbúðalánasjóði. Samkvæmt samkomulagi lánveitenda á íbúðalánamarkaði um verklagsreglur í þágu yfirveðsettra heimila frá 15. janúar 2011 skal einungis tekið tillit til þeirra lána sem hvíla á fasteign umsækjanda, en ekki annarra skulda umsækjanda. Umrætt lán var ekki meðal áhvílandi skulda á eign kæranda er málið sneri að. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.  

Eftir að kæra barst úrskurðarnefndinni tók Íbúðalánasjóður nýja ákvörðun í málinu. Þar sem um ívilnandi ákvörðun var að ræða var hin nýja ákvörðun ekki felld úr gildi. Kærendur gerðu kröfu um að miðað yrði við stöðu lána 8. desember 2011 í stað 1. janúar 2011 og að tekið yrði tillit til skulda þeirra við móður annars kærenda. Af skýru ákvæði 1. gr. laga nr. 29/2011 leiðir að miða ber við stöðu veðkrafna þann 1. janúar 2011, en ekki við síðara tímamark. Þá tekur niðurfærsla Íbúaðlánasjóðs einungis til áhvílandi veðlána Íbúðalánasjóðs en ekki annarra lána skv. 1. mgr. 1. gr. laganna. Þá töldu kærendur félag sitt vera verðlaust og mótmæltu að bankainnstæða hafi komið til frádráttar niðurfærslu. Í 2. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011 segir að reynist veðrými vera til staðar á aðfararhæfum eignum á niðurfærsla skulda að lækka sem því nemur. Líta ber á bankainnstæður sem aðfararhæfa eign sem kemur til frádráttar niðurfærslu. Við mat á verðmæti hlutabréfa kærenda var í síðari ákvörðun Íbúðalánasjóðs miðað við óráðstafað eigið fé og gerði úrskurðarnefndin ekki athugasemd við það. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs staðfest.

Fyrir lá úrskurður í málinu frá 8. júní 2011 þar sem staðfest var synjun Íbúðalánasjóðs um flutning veðlána kæranda milli fasteigna. Málið tekið upp í kjölfar fyrirspurnar umboðsmanns Alþingis. Með ákvæði 1. gr. reglugerðar um breytingu á reglugerð um ÍLS-veðbréf og íbúðabréf, nr. 522/2004, með síðari breytingum nr. 1038/2009 er Íbúðalánasjóði veitt heimild til að víkja frá reglum 2. gr. reglugerðar um lánshlutfall og fjárhæð ÍLS-veðbréfa, nr. 540/2006, um veðmörk fasteignar við veðlánaflutning ef sérstaklega stendur á. Í ákvæðinu eru tvenns konar aðstæður nefndar, þ.e. flutningur umsækjanda milli atvinnusvæða og flutningur í ódýrari íbúð. Úrskurðarnefndin komst að þeirri niðurstöðu að við afgreiðslu erindis kæranda hafi ekki verið lagt mat á það hvort svo sérstaklega stæði á í málinu að rétt væri að víkja frá reglum um veðmörk fasteignar. Ákvörðun Íbúðalánasjóðs felld úr gildi og vísað heim til nýrrar meðferðar.

Talþjálfun

Kærendur mótmæltu að bifreið sonar þeirra kæmi til frádráttar niðurfærslu veðlána hjá Íbúðalánasjóði. Bifreiðin var skráð á annan kæranda. Þá hafi stofnsjóðseign þeirra í reynd verið hugsuð sem líftrygging og hafi verið tekin til að vega upp á móti skuldum kærenda. Í 2. mgr. 1. gr. laga nr. 29/2011 segir að reynist veðrými vera til staðar á aðfararhæfum eignum á niðurfærsla skulda að lækka sem því nemur. Er hvergi að finna heimild til handa Íbúðalánasjóði um að taka tillit til aðdraganda eða ástæðna þess að eign er skráð á kærendur. Íbúðalánasjóði því rétt að lækka niðurfærslu veðlána vegna bifreiðarinnar. Hins vegar varð ekki séð að Íbúðalánasjóður hafi lagt mat á það hvort stofnsjóðsbréfin féllu undir undantekningarreglu 47. gr. laga um aðför, nr. 90/1989, og þar með hvort þau teldust til aðfararhæfra eigna. Hin kærða ákvörðun felld úr gildi og vísað heim til nýrrar meðferðar.

Tannlækningar

Kærandi lagði fram kæru vegna sveitarfélagsins B. Kærandi upplýsti ekki um hvaða ákvarðanir var að ræða og í málinu lá einungis fyrir ein ákvörðun velferðarráðs B. Kæra barst að liðnum kærufresti vegna þeirrar ákvörðunar. Þar sem mál kæranda hafði að öðru leyti ekki komið til úrlausnar hjá velferðarráði var kærunni vísað frá.

Mál þetta varðar 1. mgr. 59. gr. sbr. einnig 1. mgr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggignar. Kærandi var staddur erlendis en hann tilkynnti Vinnumálastofnun ekki fyrirfram að hann yrði ekki staddur á landinu á tilteknu tímabili. Kærandi hefur fært fram þau rök að hann hafi fengið rangar leiðbeiningar í símtali sínu við Vinnumálastofnun. Honum hafi verið tjáð að hann þyrfti einungis að tilkynna um ferðina með rafrænni skráningu á atvinnuleit þegar hann væri tilbúinn til vinnu á ný. Hafi hann farið eftir þeim leiðbeiningum. Veittar eru upplýsingar á kynningarfundum Vinnumálastofnunar, meðal annars með afhendingu bæklinga. Einnig verður til þess að líta að tíðkanlegt er að launþegar upplýsi vinnuveitendur sínar um fjarvistir vegna dvalar erlendis en réttarsamband atvinnuleitanda og Vinnumálastofnunar er um sumt eðlislíkt því sem er á milli launþega og vinnuveitanda. Þessu til viðbótar hafa um nokkurt skeið verið veittar upplýsingar um réttindi og skyldur atvinnuleitenda á heimasíðu Vinnumálastofnunar. Þar sem kærandi hafði áður hlotið viðurlög vegna brota á ákvæðum laga um atvinnuleysistryggingar sætir hann ítrekunaráhrifum, sbr. 3. mgr. 61. gr. laga um atvinnuleysistryggingar.    

Aðgangur að lóð