Upplifun af markaðinum

Hey sister, I have something just for you! Sister, I want to show you something in my shop! Come on sister, you will get a good price! Please sister, sharing is caring!

Um daginn fór ég í sunnudagsferð til Salima sem er niðri við Malavívatn. Á dagskránni var heimsókn í Kuti Wildlife Reserve sem er eins konar mini-safari en þar búa m.a. gíraffi og kameldýr, og einnig skyldi sunnudagurinn nýttur í smá sand, sól og almenna leti við vatnið.

Í Kuti var þurrkurinn og hitinn svakalegur, flest vatnsbólin voru skraufþurr og aðeins stöku sebrahestar og antilópur létu sjá sig en sennilega hafa flestir íbúar þjóðgarðsins verið að bíða af sér heitt hádegið einhversstaðar á skuggsælli stöðum.

Malavívatn og ströndin voru dásamlegt, það var geggjað að rölta í heitum sandinum og horfa á krakkana sprikla og skemmta sér í tæru vatninu. Á leiðinni heim stoppuðum við svo á markaði í Salima og þar biðu bræðurnir tilbúnir að selja bláeygðu systurinni alls konar varning - sérstaklega ætlaðan henni og á alveg sérstaklega góðu verði.

Búðirnar voru margar en þær voru í litlum kofum hver við hliðina á annarri - eiginlega mætti frekar kalla þetta bása en búðir - og þær lágu meðfram veginum þannig að von var á að ökumenn létu freistast á leið sinni framhjá. Systirin þræddi bás eftir bás og skoðaði allt það sem sérstaklega var handa henni og meira til. Fílastyttur, fjársjóðsbox, hálsmen, Jesú á krossinum, vínrekkar, grímur, bílar, flugvélar, hárspennur og hattar - hvað sem hugurinn girntist (innan ákveðinna marka) var að finna í þessum básum og svo sannarlega margt sem var akkúrat fyrir mig.

Ég endaði með að festa augun á mjög fallegu útskornu taflborði og leikmönnum í stíl, litlu fílahálsmeni og kistli úr ilmandi sedrusvið og var alveg staðráðin í að vera dálítið hörð í horn að taka þegar kom að því að prútta. Prútt er ákveðin stemning á svona mörkuðum, ákveðið leikrit sem á að spilast og sem eykur á upplifunina - muzunguarnir fá kannski aðeins hærra byrjunarverð en báðir aðilar verða að vera tilbúnir að ganga frá borði ef rétta verðið næst ekki og hvorugur má vera of gráðugur.

Það versta er að ég er afspyrnu léleg í svona leikjum. Það þurfti ekki meira til en smá blikk, og örlítinn sorgartón í röddina þegar sagt var "Please sister, sharing is caring!" og ég greiddi næstum uppsett verð með glöðu geði. Þegar við spóluðum svo í burtu, á leið heim í loftkældu huggulegheitin okkar, varð mér litið til baka þar sem eyðileg og fámenn markaðsgatan hvarf í rykið og malavíska síðdegissólin brann eldrauð yfir básunum, og allt í einu fannst mér aukaþúsundköllunum vel varið og var bara ánægð með það að vera lélegur prúttari - því það er nefnilega einmitt þannig að "sharing is caring".