Salernisaðstaða sem alþjóðleg réttindi
Mannréttindavaktin (Human Right
Watch) hvatti ráðherra og aðra fulltrúa á alþjóðlegri ráðstefnu um
vatns- og salernismál í síðustu viku til að beina sjónum að hindrunum
sem torvelda rétt fólks til að ganga örna sinna í næði og með mannlegri
reisn.
Mannréttindavaktin gaf í liðinni viku út skýrsluna: Going to the Toilet When You Want: Sanitation as a Human Right (Að fara á klósettið þegar þú þarft: Salernisaðstaða sem mannréttindi).
Þetta 46 blaðsíðna rit samtakanna byggir á rúmlega tíu ára skýrslugerð um margvíslega misnotkun, mismunun og vandkvæði sem fólk upplifir við það að framkvæma þá einföldu athöfn að létta á sér við öruggar aðstæður með reisn. Samkvæmt nýjustu tölum frá 2015 bjuggu 2,4 milljarðar manna við ófullnægjandi salernisaðstöðu. Um milljarður manna hafði ekki um annað að velja en að ganga örna sinna úti á víðavangi með tilheyrandi hættu á heilsufarskvillum fyrir allt samfélagið eins og vannæringu, vaxtarhömlun og niðurgangspestum, svo dæmi séu nefnd.
Hvernig fólk stýrir líkamsstarfsemi sinni er
kjarninn í mannlegri reisn," segir Amanda Klasing hjá
Mannréttindavaktinni í frétt samtakanna. "Fyrir utan það hvað fólki er
misboðið felur skert aðgengi að salernisaðstöðu í sér að önnur
mannréttindi skerðast líka eins og heilsa og kynjajafnrétti," segir hún.
Rétturinn til að hafa aðgang að salerni byggir á réttinum til að njóta viðunandi lífsgæða og felur í sér að allir eiga að njóta salernisaðstöðu sem veitir nauðsynlegt næði og tryggir reisn, er aðgengileg fötluðum sem ófötluðum, örugg, hrein og bæði félagslega og menningarlega ásættanleg. Fjölmargir fá hins vegar ekki notið þessara mannréttinda eins og tölurnar hér að ofan sýna glöggt.